Nadmierna reaktywność emocjonalna

Pojawia się gdy pacjent z ch A. jest konfrontowany z przytłaczającymi go zadaniami lub sytuacjami.

Opiekunowie powinni:

• unikać nadmiernych wymagań, powierzać wykonanie prostych zadań, powinni polegać na nauczaniu zachowań, mieć utrwalone i przewidywalne czynności rutynowe, ograniczać nadmierna stymulację zewnętrzną jak krzyki, głośne dźwięki, planować odpoczynki w ciągu dnia, aby uniknąć nadmiernego wysiłku.

Bezsenność:

Odwrócenie cyklu snu-czuwanie jest bardzo zaburzającym zachowaniem szczególnie, gdy dochodzi do skrócenia czasu snu pacjenta i opiekuna.
Zaburzenia mogą wynikać z: bezdechu nocnego, zaburzeń psychicznych, bólu, dużej ilości snu w ciągu dnia, przebywania w łóżku, wyniki działania leków lub alkoholu, refluxu żołądkowo-przełykowego, duszności położeniowej oraz czynników środowiskowych.

• Ustalenie stałej godziny pójścia do łóżka, jeżeli trzeba ustalenie stałej pory zmiany pampersa, codzienne ćwiczenia, ciepła kąpiel, szklanka ciepłego mleka, lub unikanie intensywnego picia, jeżeli powodem wybudzania jest częste oddawanie moczu w nocy.
• Zastosowanie nocnego oświetlenia może być pomocne w orientacji i cichej muzyki w tle może zmniejszyć nocne wędrowanie.

Zaburzenia jedzenia:

Pacjenci:

• mogą zapominać o jedzeniu – ciągle przypominamy,
• nie są w stanie rozpoznać (agnozja) lub używać sztućców (apraksja) - podajemy sztućce do rąk lub proponujemy jedzenie przy którym nie trzeba używać wielu sztućców, dajemy łyżkę,
• mogą mieć problemy z przełykaniem- dajemy jedzenie pokrojone, jeden posiłek w określonym czasie
• apetyt na różne jedzenie np. słodkości- podajemy niskokaloryczne przekąski.
• utrata lub nadmierny apetyt lub ochota na niejadalne przedmioty - unikamy plastikowych naczyń i trzymamy przedmioty zamknięte np. mydło.
• utrata apetytu wynikająca z depresji lub urojeń „trucia” wymaga odpowiedniego leczenia farmakologicznego.

Agresja i agitacja:

• Zwracanie uwagi na niewerbalne środki wyrazu, uspokajanie powtarzaniem uspokajających komunikatów, podawanie informacji orientacyjnych uspokaja.
• Postawa, zachowanie i głos powinien być spokojny, dodający otuchy, ale delikatnie dyrektywny.
• ZNACZENIE MA NIE CO POWIESZ, ALE JAK POWIESZ.
• Nie kłóć się z pacjentem.

Zaburzenia zachowań seksualnych:

Aktywność seksualna w starszym wieku nie jest zawsze akceptowana przez dorosłe dzieci i społeczeństwo.

• Nieprawidłowe zachowania: publiczna masturbacja, obnażanie, próby dotykania organów innych osób - mogą odzwierciedlać pozbawienie okazji dla zaspokojenia potrzeb seksualnych, niską samokontrolę oraz generalnie brak hamulców.
• W takiej sytuacji ważna jest postawa opiekunów. Zachowania nie powinny być wyszydzane, publicznie potępiane, ale wyjaśniane i kontrolowane.

Działania niefarmakologiczne:

Taniec, masaże, aromatoterapia, podtrzymywanie wcześniejszych zainteresowań lub hobby.
Dla opiekunów pomocne mogą być:

• domy pobytu dziennego, programy pomocy dziennej.
• grupy wsparcia dla opiekunów.
• Stowarzyszenia Alzheimerowskie.

Leczenie farmakologiczne:

Rozpoczynając leczenie farmakologiczne należy uwzględnić zachodzące zmiany w procesach farmakokinetycznych i farmakodynamiczych związanych z wiekiem. Pozwoli to uniknąć objawów niepożądanych i farmakotoksyczności przy uzyskaniu maksymalnego efektu leczniczego.
Procesy starzenia powodują zmniejszenie absorbcji. Spadek masy ciała, wzrost tkanki tłuszczowej, spadek całkowitej ilości wody w organizmie, poziomu albumin oraz zmiana w białkach organizmu istotnie wpływa natomiast na dystrybucję leków w organizmie.

 

fot. pantherstock

Metabolizm wątrobowy jest mniejszy w związku ze zmniejszeniem masy wątroby, spadkiem przepływu krwi przez wątrobę oraz spadkiem aktywności enzymów oksydacyjnych. Ograniczony przepływ krwi przez nerki i zmniejszona filtracja kłębuszkowa zmniejsza wydzielanie przez nerki. Te zmiany prowadza do zwiększenia wolnej frakcji leków we krwi a przez to zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia objawów niepożądanych i toksycznego działania leków. Zmniejsza się liczba receptorów i neurotransmiterów w mózgu, a zwiększa się poziom monoamiooksydazy, co zmienia reaktywność tkanek – w konsekwencji dochodzi do wzrostu wrażliwości na działanie leków. Dlatego „start low, go slow”.

Inhibitory acetylochoilnesterazy:

W chorobie Alzheimera istotną i wczesną zmianą biochemiczą stanowią zaburzenia funkcjonowania układu cholinergicznego, proponuje się podawanie inhibitorów acetylocholinesterazy. Leki z tej grupy hamują enzym acetylocholinesterazę, zwiększając w ten sposób dostępność acetylocholiny w szczelinie synaptycznej. W efekcie ich stosowanie poprawia funkcje poznawcze i funkcjonowanie ogólne. W Polsce zarejestrowane są aktualnie:

• galantamina [Reminyl],
• donepezil [Aricept]
• riwastygmina [Exelon].