Każde rozdzielenie małego dziecka od opiekuna, szczególnie matki, nawet na niezbyt długi okres czasu, u większości dzieci powoduje negatywne emocje. Szczególnie wtedy, kiedy małe dziecko nie ma doświadczenia i nie nabyło umiejętności radzenia sobie z taką sytuacją
Postawienie diagnozy lęku separacyjnego zwykle nie jest trudne, choć niektórzy, oceniając skutki, rozpoznają fobię szkolną czy też fobię społeczną. Należy jednak zawsze wykluczyć występowanie innych, niż opisane, objawów, które mogą składać się na psychotyczne zaburzenia, np. schizofrenię lub zaburzenie autystyczne. Zwykło się również przyjmować, że opisane zaburzenie nie może mieć charakteru incydentu. Musi trwać co najmniej 2 tygodnie, aby postawić pewną diagnozę.
X Rewizja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Przyczyn Zgonu (ICD-X) proponuje aby lęk separacyjny rozpoznawać do 18 roku życia.
fot. ojoimages
Terapia lęku separacyjnego
W lęku separacyjnym, podobnie jak w innych zaburzeniach psychicznych wskazane jest aby poza farmakoterapią lekami nowej generacji stosować profesjonalną psychoterapię. Psychoterapia w zależności od potrzeb i doświadczenia psychoterapeuty powinna być skierowana na całą rodzinę, czasami na małżonków, bądź na jedno z nich. Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest łączenie różnych form terapii i ostrożne monitorowanie zlecanych leków. Leki stosowane we właściwych dawkach mogą znacznie przyśpieszyć proces zdrowienia. Z doniesień badawczych wynika, że stosowanie alprazolamu (1,5 mg/dobę przez okres nie dłuższy niż 2-4 tygodnie) u dzieci ułatwia podjęcie działań psychoterapeutycznych.
Literatura :
1. Berg L.: School phobia in children of agoraphobic women. Br. J. Psychiatry 1999, 128,86-89,
2. Berg L, Butler A., Hali G.: The outcome of adolescent school phobia. Br. J. Psychiatry 1976, 128. 80 - 85,
3. Easing separation anxiety. http://www.nncc.org/Guidance/dc11_ease.transit.html
4. Francis G., Last C. G., Strauss C. C.: Expression of separation anxiety disorder: the roles of age and gender. Child. Psychiatry Hum. Dev. 1987, 18.82-89.
5. Gittelman R., Klein D. F.: Relationship between separatior anxiety and panic and agoraphobic disorders. Psychopathology 1984, 17(suppl 1), 56-65.
6. Gittelman - Klein R., Klein D. F.: Separation anxiety in school refusal and its treatment with drugs. W: Mental Health in Children, Sankar D. V. S., Vol. l, Westbury P J B Publications NY, 325 – 334.
7. Jalenques I, Coudert A. J.: Epidemiology of childhood anxiety disorders. Eur. Psychiatry 1993, 8, 4, 179 – 193.
8. Lipsitz J. D., Martin L. Y., Mannuzza S., Chapman T. F., Liebowitz M. R., Klein D. F., Fyer A. J.: Childhood separation anxiety disorder in patients with adult anxiety disorders. Am. J. Psychiatry 1994, 151, 927-929.
9. Separation Anxiety Disorder http://www.algy.com/anxiety/children.html.
10. Thyrer B. A.: Childhood separation anxiety disorder and adult -onset agoraphobia: a review of evidence. Anxiety Across the lifespan. ed. Last C. G., New York, Springer 1993.
11. Tyrer P., Tyrer S.: School refusal, truancy, and adult neurotic illness. Psychol. Med. 1974, 4, 416 – 421.
12. Whitaker A., Johnson J., Shaffer D.: Uncommon troubles in young people: prevalence estimates of selected psychiatric disorders in a non - referred adolescent population. Arch Gen. Psychiatry 1990 ,47, 487, 496.