Dawniej najczęściej używanym środkiem uzależniającym była heroina. Obecnie kokaina i jej pochodne.
Reklama:
Gdy do 30 min od spożycia prowokacja wymiotów. Gdy brak odruchu: płukanie żołądka. Podać środek przeczyszczający, żeby zmniejszyć wchłanianie.
Gdy ciężkie zatrucie: konieczny jest pobyt na OJOM-ie lub oddziale internistycznym. leczenie
Podawanie płynów, kontrola krążenia i nerek. Z powodu możliwości wystąpienia napadów drgawek lub majaczenia, od chwili odzyskania kontaktu z pacjentką należy wznowić podawanie barbituranów. Nadciśnienie i hipotermię leczy się podając fentolaminę.
Przewlekłe zatrucie
Objawy: Niezborność ruchowa, agresywność, chwiejność nastroju, dysforia. Upośledzenie krytycyzmu i zapamiętywania. Często przypomina ten stan upojenie alkoholem.
Zespół abstynencyjny z odstawienia barbituranów (benzodiazepin)
Najczęściej przy przyjęciu do szpitala z powodu innej choroby.
Objawy: nudności. wymioty, hipotensja, potliwość, tachykardia, lęk, drażliwość, drżenie rąk i języka.
Mogą pojawić się drgawki lub majaczenie, które są wyrazem załamania neuroadaptacji. Objawy mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy.
Jeżeli chód chorego staje się zborny. a zachowanie normalizuje się należy podać dawkę. fenobarbitalu (Luminalu), konieczną do wywołania ataksji, niezależnie od tego, jaki lek był przyjmowany. Dawkę należy zmniejszać codziennie o 1/10 dawki z dnia poprzedniego. Jeżeli wystąpi napad drgawek lub zmącenie świadomości należy powrócić do dawki wyjściowej fenobarbitalu i próbować zmniejszać dawkę. Niezbędne jest stałe oznaczanie poziomu barbituranów. Odtrucie trwa ok. miesiąca. Należy zwrócić wtedy uwagę czy u podłoża procesu uzależnienia nie leży nerwica lub depresja.
Ponieważ środki, działające depresyjnie na OUN wykazują odporność krzyżową, substancję, którą odstawiono zastępuje się znanym lekiem, np. fenobarbitalem lub pentobarbitalem. Dawkę wylicza się podając 60-90 mg fenobarbitalu w okresie 12-16 h po ostatniej dawce leku, kiedy u chorego nie występują objawy zatrucia:
- występują objawy ciężkiego zatrucia, lub chory zasypia: nie ma tolerancji i nie ma potrzeby leczenia,
- gdy umiarkowane objawy zatrucia: dyzartria, oczopląs, ataksja lub senność) - umiarkowana tolerancja - 60-90 mg /d,
- brak objawów zatrucia lub tylko oczopląs - duża tolerancja - żeby zapobiec objawom abstynencyjnym - 180-300 mg/d podzieloną co 6 h,
potem co 10 % co 1-2 dni.
Postępowanie z uzależnionym:
- Zbierać dokładny wywiad dotyczący leków stosowanych dotychczas przez pacjenta. Chory może zażywać leki, które chce dostać od lekarza.
- Nie wypisywać recept choremu, który zakończył leczenie.
- Toksykologiczne badanie skriningowe - gdy obj. abstynencyjne nie ma leku we krwi.
- Regularne wizyty z nakłanianiem chorego do zaprzestania nadużywania.
- Ew. możliwość hospitalizacji.
Kokaina
Zależność typu kokainy: psychiczna, bez tolerancji, wręcz nadwrażliwość. Uszkodzenie błony śluzowej. Główny problem polega na psychozach toksycznych z omamami dotykowymi.
