O znaczeniu psychiki w leczeniu chorób onkologicznych wiadomo już od dawna. Obecnie pisze się coraz więcej na ten temat, jako o istotnym czynniku w procesie diagnostyczno – leczniczym. W ostatnich latach zaczęła rozwijać się opieka psychologiczna na oddziałach chorób nowotworowych. W szpitalach onkologicznych zatrudniani są psycholodzy sprawujący opiekę nad chorymi. Pacjenci, obok podstawowego leczenia, bardzo często potrzebują wsparcia i pomocy ze strony psychologa.
Zaburzenia świadomości zdarzają się także w stanach terminalnych. Wtedy to najczęściej występuje stan majaczeniowo – pomroczny. W trakcie leczenia choroby mogą wystąpić także jakościowe zaburzenia świadomości, takie jak zaburzenia w orientacji, co do miejsca i czasu i sytuacji własnej, pobudzenie psychoruchowe, zaburzenia spostrzegania o charakterze halucynacji. W przypadku występowania zaburzeń świadomości stosuje się leczenie farmakologiczne.
W przebiegu choroby nowotworowej mogą wystąpić także zaburzenia psychotyczne, które mogą towarzyszyć chorobie psychicznej (np. schizofrenia). Współwystępowanie obydwu chorób utrudnia proces leczniczy ze względu na trudności we współpracy z pacjentem (trudności komunikacyjne). Osoby takie powinny stale być pod opieką lekarza psychiatry.
Zaburzenia psychotyczne mogą występować także w przypadku braku rozpoznanej choroby psychicznej towarzyszącej chorobie nowotworowej. Zaburzenia te dotyczą najczęściej objawów paranoidalnych, takich jak halucynacje słuchowe, urojenia prześladowcze i ksobne, pobudzenie psychoruchowe. Zaburzenia te mogą występować w przebiegu choroby, która w sposób pośredni lub też bezpośredni wpływa na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). W przypadku wystąpienia problemów psychotycznych u chorych onkologicznie stosuje się odpowiednie leczenie psychiatryczne.
Widać, zatem że obok niezbędnej opieki psychologa nad chorymi onkologicznie zdarzyć się mogą problemy wymagające interwencji lekarza psychiatry. Ważne jest, aby pacjenci byli konsultowani i leczeni, bowiem ułatwić to może tylko proces leczniczy choroby nowotworowej. Pacjenci depresyjni mogą odzyskać lepsze samopoczucie, zaczną lepiej współpracować i uczestniczyć w procesie chorobowym. Pacjenci, z zaburzeniami lękowymi poddani odpowiedniemu leczeniu farmakologicznemu, będą w stanie się odprężyć, skoncentrować bardziej na odpoczynku i regeneracji, która jak wiadomo wspomaga organizm w walce z chorobą. Leczenie pozostałych zaburzeń psychicznych, występujących podczas chorób nowotworowych przyczynić się może do lepszej współpracy pacjenta z personelem medycznym i sprawi, że w większej mierze będzie można skoncentrować się na procesie leczenia choroby podstawowej, aniżeli odstawiać je z powodu wystąpienia problemów natury psychicznej.
Bibliografa:
De Walden-Gałuszko, K. (red.). (2000). Psychoonkologia. Kraków: Biblioteka Psychiatrii Polskiej.
