ForumPsychiatryczne .pl Uzależnienia

Poddałem się, ale nie uważam, że tam wszystko działa poprawnie. Trzeba zwracać na wiele rzeczy uwagę. Np. w moim przypadku psychiatra(ordynator) ewidetnie nie znał etykiety leku na którym pisało by zaczynać od mniejszych dawek. Zaczął od dużej nie zwracając uwagę na wagę i przedawkował lek reagila. Nie miałem problemów ze środowiskiem lub odrzuceniem. Można podlegać bez myśli hospitalizacji. Obecnie czuje się znacznie lepiej. Niedowierzałem trochę lekarzom zwłaszcza po tym ciągłym dobieraniu leków i przedawkowaniu leków, ale teraz już jest ok. Szpitale psychiatryczne w Polsce jeszcze całkiem dobrze nie funkcjonują.

Mówienie do siebie zwykle nie jest objawem choroby psychicznej. Chyba, że: 1)osoba rozmawiająca ze sobą nie zdaje sobie sprawy z tego, że wypowiada swoje myśli na głos (nie ma świadomości tego, że to robi) 2)Gdy osoba, która to robi nie potrafi tego powstrzymać w chwili, gdy ktoś o to ją poprosi. Nie ma nad tym mówieniem kontroli. Dlatego powinnaś sprawdzić czy ma on świadomość tego, że to robi i sprawdzić czy ma nad tym kontrolę, gdy o to prosisz, gdy tak nie jest to prawdopodobnie jest to przejaw choroby psychicznej. Jeśli wyjdzie Ci, że on nie ma świadomości lub kontroli nad tym mówieniem do siebie to znaczy, że potrzebuje kontaktu z psychiatrą.

Powinnaś go zawieźć do psychiatry @vanillia88. Tam dopiero mogą to ocenić. Problem w tym, że on też musi chcieć się leczyć lekami, więc jeśli nie chce to będzie potrzebna wizyta w szpitalu.

NIKT kto nie miał przez tyle lat tego problemu,raczej nie zrozumie a raczej napewno nie !!! Przeżył(a) byś to byś wiedział jak to jest .Ja się starałam ale cóż mi po tym :-?

Chciałbym przestać pić, juz nie daję rady. A najgorsze w tym wszystkim, jest to, że mnie dzieci widzą.

Włącz blokady w komputerze tej strony aż się oduczysz :)

Myślę, że powinieneś brać leki wtedy lęki będą mniejsze i zniknie strach przed umieraniem.

Moja rodzina orzekła, jak chcesz się uczyć, zamiast żenić się, to musimy zawiadomić na ciebie pogotowie, i umieścić ciebie w zakładzie psychiatrycznym. Gadali, że to normalne umieszczać ludzi bardzo inteligentnych w szpitalu, bo przecież to choroba, którą się nazywa schizofrenia, i to się leczy lekami na schizofrenię. Mówili, albo się żenisz lub szpital, zamiast nauki uniwersytecie, to od ciebie zależy twój wybór. A lekarze z Radomia orzekli, że jak rodzina gada, że u niego to choroba, to musi być chorobą, dali schizofrenia paranoidalna. Udowodnili, że nie ukończyłem żadnej szkoły, tylko dwie zerówki, bo tak gadali rodzice lekarzom, a przecież to nie prawda, na studiach, było tak kiedyś, że tak naprawdę na drugim roku studiów brałem najwyższe stypendium za średnią 5.