Forum: Schizofrenia

Witam wszystkich. Pytanie główne na końcu, większość wypowiedzi to zarys sytuacji i konieczność wygadania się.

Mój problem dotyczy mojej babci. Przypuszczam, że wszystko zaczęło się kilkadziesiąt lat temu, ale wyszło na jaw mniej więcej 10 lat temu. Babcia jest zdiagnozowaną schizofreniczką (niestety, nie wiem dokładnie jaką). Wszystkie jej urojenia dotyczą jej sąsiadki. A to, że dziadek zdradzał babcie z sąsiadką, że sąsiadka chce okraść babcie, że chce ją zabić. Babcia w trakcie ataków jest bardzo agresywna słownie.

Na początku brała leki lub chyłkiem dawał je jej mój dziadek. Kilka lat temu dziadek zmarł. Obecnie babcia mieszka sama w domku jednorodzinnym. Kilka razy była na policji, dzwoni do nas z informacjami, że ktoś jej podpalił nogę od stołu albo ktoś próbował się włamać do domu.

Ostatnio jest gorzej. Kilka miesięcy temu moja mama nocowała u babci i szczerze mówiąc, myślę, że bała się o własne życie- babcia wstała w środku nocy, podeszła do drzwi na strych i zaczęła je wyklinać.Nie chce wiedzieć co by było, gdyby w tym momencie mama by się pojawiła w tym samym pomieszczeniu. Babcia jest osobą bardzo wierzącą ale wierzcie mi, takich przekleństw nie słyszę nawet w telewizji. Zdarza się, że wyklina też nas, bo jesteśmy pipipipip i jej nie wierzymy.

Tydzień temu babcia poszła do innej sąsiadki z informacją, że ktoś ją pobił. Sąsiadka przeraziła się nie na żarty.

Przepraszam, musiałam się wygadać

Proponowałam rodzinie ubezwłasnowolnienie (nie mam o tym pojęcia, ale rzuciłam pomysł), pójście na policje i poinformowanie ich o chorobie babci, powiadomienie sąsiadów. Niestety, chyba się wstydzą, nie wiem.

Nie mamy żadnej kontroli nad babcią. Nie bierze lekarstw bo nikt jej nie pilnuje.

I tutaj następuje pytanie: co robić? Nie mam pojęcia jak postępować z taką osobą, jak przekonać do brania leków.

Przepraszam za łamanie zasad i w ogóle. Pozdrawiam.

Z tego co piszesz, chora na schizofrenię babcia stanowi zagrożenie dla siebie i innych i wymaga całodobowej opieki. Jedynym rozsadnym wyjściem, jest ubezwłaslnowolnienie chorej dla jej dobra i umieszczenie jej w jakiejś placówce psychiatrycznej, aby podawać jej regularnie leki- co doprowadzi do ustabilizowania stanu babci. Sąd może wydać takie postanowienie, więc radziłabym zwrócić się o poradę do adwokata, który pomoże, jak to wszystko przeprowadzić.

Dzięki za odpowiedź

Ale jak przekonać rodzinę? Wydaje mi się, że im po prostu wygodniej jest zostawić sprawy tak jak są i od czasu do czasu pojechać do psychiatry.

Acha. I nie potrzeba do tego adwokata. Tylko trzeba w sadzie przedstawic opinie lekarzy. Taka sprawa trwa krotko. Wiem, bo z moja babcia bylo bardzo podobnie.

A czy umieszcze w ośrodku jest już dożywotnie? Jest szansa, że babcia zaakceptuje konieczność przyjmowania leków i nie będzie wymagała kontroli?

U mojej babci nie bylo takiej szansy. Ale w tym osrodku naprawde maja dobrze. Ten mojej babci byl dozywotni. Taki osrodek tez kosztuje. Ale na NFZ pobieraja z emerytury jakis procent wiec spoko. Takie rzeczy jak okres leczenia, czy czasowy czy dozywotni trzeba ustalic z lekarzem.

Czeka mnie ciężki i długi bój z rodziną. Póki co każdy inaczej z babcią rozmawia- córki kiwają głowami i głaszczą po główce, ja z jej synami raczej stawiamy sprawę jasno. Nic nie działa a siłą... siłą dziwnie.

Dziękuję bardzo za odpowiedzi