Forum: Nerwica, fobia i inne zaburzenia lękowe

Od kilku miesięcy bardzo obawiałam się o swoje zdrowie. I pewnego dnia, wieczorem, zaczęło się u mnie mrowienie w prawej stopie. Rano czułam ucisk, zmiany temperatury. Pojechałam do szpitala, zrobiono mi EKG, wyszła tachykardia, dodatkowo byłam badana neurologicznie i powiedziano mi, że jestem zdrowa. Stwierdzono, że to jest wynikiem stresu i ma podłoże psychogenne. Przepisano mi 10mg hydroksyzyny, którą miałam brać codziennie wieczorem. Miałam także robioną morfologię, badania moczu, TSH, żelaza. Wszystko jest w porządku. Jednak nadal odczuwam to dziwne uczucie w stopie, które trwa nieprzerwanie od 1,5 miesiąca. Gdy się zdenerwuje, to uczucie gorąca dochodzi aż do uda. Przez cały ten czas żyję w ciągłym lęku, że to poważna choroba (wymyśliłam sobie, że to stwardnienie rozsiane). Staram się odpychać te myśli i tłumaczyć sobie, że to jest tylko w mojej głowie i kiedy przestanę się bać to, to minie. Ale niestety nie potrafię normalnie żyć i cieszyć się życiem, kiedy to ciągle czuję. Jak myślicie, co to jest? I jak mogę sobie pomóc? Nie mam już siły...

Wiecej ucierpisz przez ten lek ktory masz w srodku niz nawet jakbys sie dowiedziala ze to SR. Podobne rzeczy dzieja sie z moja mama juz od paru lat, nikt nic niewie, wiec ona juz nawet sie tym nie przejmuje.
Sadzi ze jak ma umrzec, to lepiej od tego niz od leku i nerwicy bo niewiem co jej jest.
Twoje mysli to problem najwiekszy, nie objawy --- jesli uda ci sie je uspokoic czy przez psyhoterapie czy sluchanie czegos na czym mozesz sie skupic - muzyki, ksiazki, filmu, to powoli lek sie bedzie obnizal, a objawy nie beda juz centrum twego zycia.
Przypuscmy ze masz tydzien zycia, i to nie przez nie ale jest ci pisany jakistam wypadek autem, czy chcialabys ten ostatni tydzien spedzic koncentrujac sie na niewiadomych obawach, wzrastajac w leku?
kazdy dzien moze byc naszym ostatnim - przyjmi te filozofie, i udawaj ze jutra nie ma a juz to duzo zmieni.
Przebudzenie Antonio de Mello - wiele mnie nauczylo, o tym jak sie bezsesnu nakrecamy, a zycie tak szybko ucieka.

Nie denerwuj się niepotrzebnie. Wszystko wskazuje, że to nerwica, tym bardziej, że neurolog nic nie stwierdził. Dobrze byłoby kupić sobie ciśnieniomierz i sprawdzać ciśnienie i puls.

Staram się o tym nie myśleć i cieszyć się życiem, ale kiedy przez kilka dni jest lepiej, nadchodzi dzień gorszy i wtedy czuję się fatalnie. Myślę sobie, że tak już będzie zawsze, że to nie minie, a to tak strasznie mi dokucza. Chcę żeby było normalnie, tak jak przez ostatnie 20 lat

...tak mi przyszło do głowy, że może przyczyna jest w zaburzeniach krązenia lub kręgosłup- coś nieprawidłowo i uciska na nerw. Może w tym kierunku szukaj przyczyny twojej dolegliwości.

Tak się składa, że zanim to się zaczęło byłam u ortopedy, więc jeśli coś by było na rzeczy to by mi powiedział. W szpitalu powiedziano mi, że to nie są sprawy krążeniowe.

Gdyby to minęło, to cały ten lęk by minął i wszystko wróciło by do normy. Ale, że to nie mija, to mój lęk jest obecny. To takie koło zamknięte.

...no, to wydaje się, że to na tle nerwowym. Może spróbuj ziół coś na nerwy bez recepty. Np. Melisa- zioła, pić regularnie czy bodajże nazwa Benospokoj. bez recepty, niedrogo, a może się nerwowo wyciszysz.

Witajcie,
Mam 24 lata. Skończyłam studia,mam narzeczonego, zyję normalnie jak większość osób w tym wieku. Od dawna jestem osobą nerwową,łatwo wyprowadzić mnie z równowagi. Nie potrafię być cierpliwa, wiecznie zamartwiam się o wszystko i wszystkich. Boję się ciemności. Ale najbardziej ze wszystkiego boję się zachorować na nowotwór. Myśl o raku wpędza mnie w taki stres, że nie potrafię skupić się na niczym innym, nie umiem sie niczym cieszyć. Co jakiś czas powtarza się sytuacja, że wykryję u siebie 'cos', cos wydaje mi się być rakiem. 13 listopada jestem umówiona na wizytę u pulmonolga( wskazanie badań na astmę). Jestem alergiczką, nie leczę alergii wiec możliwe, że rozwinęła się u mnie astma- mam katar, kicham, kaszlę. Martwię się, ze ktos przypadkiem podczas rtg odkryje u mnie raka płuc. Nie wiem co mam robić. Panicznie boję się tej choroby.

Nie nakręcaj się niepotrzebnie. Poczekaj na diagnozę lekarza.