Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - CHAD

Mam ponad 30 lat . Od maja mam diagnozę - długo szłam do lekarza po nią .Szłam na potwierdzenie czegoś, co przypuszczałam od ponad 2 lat. Zmobilizował mnie człowiek, który jest dla mnie dużym wsparciem psychicznym - wirtualny przyjaciel.

Mam za sobą nieudane małżeństwo - Córka jest dla mnie całym światem.Czasami zastanawiam się, jak Ona wytrzymuje ze mną w dni, kiedy mi samej jest trudno wytrzymać ze sobą . Na razie jestem wciąż na etapie dobrania odpowiednich leków .

Ostatnio czuję się bardzo samotna w z chorobą, chciałabym mieć partnera, który zaakceptowałby moje zaburzenie, traktował jak równą sobie. Ocierał łzy w depresji, i dzielił uśmiechy w mani .Tylko gdzie mam takiego znaleźć ?

Idąc po bułki i mleko.

nie jesteśmy wrózkami (niestety)-ale jesli znajdziesz to będzie Ciebie wart -będzie musiał miec silna psychę, żeby to ogarnąć. faktem jest, ze nie jest to domena mężczyzn -ale wierzę, że gdzies są takie rodzynki

A dlaczego masz nie znależć ? Przecież duzo chorych ma partnerow z ktorymi tworzy normalne rodziny.
Inna sprawa,zebys go przy sobie utrzymala.On musi Cie kochać,zeby wytrzymac Twoje jazdy, a Ty musisz się starac,zeby tych jazd bylo jak najmniej.To znaczy musisz regulalnie sie leczyć.

Daj ogłoszenie "Wolna chaderka szuka... bla bla" - mało kto wie, co to ChAD, pomyślą, że chaderka od dawania czadu, nie nadążysz z czytaniem ofert.

A jak już znajdziesz tego jednego jedynego to sumienie masz czyste - niczego nie ukrywałaś, informowałaś o chorobie.

Uważam, że inaczej jest, kiedy choroba pojawia się w związku - wtedy partnerzy mogą razem się jej uczyć, wspólnie przystosowywać swoje życie do niej. Budują,,coś,, dalej na fundamentach, które wspólnie układali.

Jakoś trudno mi dać ogłoszenie na jakimś portalu, a w drodze do piekarni do tej pory nikogo ciekawego nie spotkałam Na razie mam na szczęście troszkę dni na zaplanowanie poszukiwań - mania nadeszła, odpocznę od poczucia samotności

Pani Katarzyną osobiście życzę żeby spełniło się pani marzenie-pragnienie. Mnie się udało. Z tego jak płynie moje chore życie mąż mnie bardzo kocha.Nie opuszcza mnie w żadnej sytuacji i tego samego życzę Pani.

Jak mania nadeszła to masz duże szanse na spotkanie kogoś.

A wracając do tematu, cóż, portali jest od cholery - jak ktoś coś takiego lubi... Jak nie lubi to niestety, ale trzeba bywać, pokazywać się - rauty, bale, opera. Ewentualnie można chodzić po ulicy i upuszczać siatkę z pomarańczami, może ktoś pomoże zbierać.

No to punkt pierwszy załatwiony... A teraz czy powiedzieć o chorobie i kiedy i jak? I tak dalej, i tak dalej...

No i widzisz ile z tym problemów, czy to ma sens? Dla jednego faceta tyle zachodu?

....... a Chadowca to Katarzyno nie chcesz.....!!!!!!

Kamciaa to gratuluję, i życzę wszystkiego naj,naj

Związek z ChADowcem -dla otoczenia mógłby wyglądać,,dziwnie,, ale dla mnie ... Związek oparty na zrozumieniu swoich stanów, szacunku do siebie, akceptacji - może zbyt idealizuję, ale może w tym kierunku właśnie powinnam szukać

Jest jakiś portal dla samotnych ChAD-owców ?