Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od kwietnia jestem mamą wspaniałego synka, mały rozwija się dobrze, poza skazą białkową nie choruje, jest wesoły uśmiechnięty. Mam wspaniałego męża, na razie nie mamy mieszkania więc mieszkamy na pokoiku u rodziców. moja mama opiekuje się moim najukochańszym szkrabkiem kiedy ja jestem w pracy, mimo że do pracy dojeżdżam 70 km nadal karmię go piersią przez co trochę się nie wysypiam ale..

Od jakiegoś czasu(4 miesiące) kompletnie nie wiem co się ze mną dzieje, cały czas płaczę, mam straszne wachania nastroju, płaczę w domu, w pracy, w pociągu, ukrywam ten stan przed najbliższymi ale oni już się domyślają,że coś jest nie tak. Wszystko mnie zalamuje, czuję się beznadziejnie, do niczego. Mimo,że mam możliwość zrobienia doktoratu uważam że nic nie potrafię, nic mi nie wychodzi. Ostatnio nie próbuję nic robić bo po co i tak nie wyjdzie.

Mąż bardzo się martwi, namawia mnie na wizytę u specjalisty zastanwaiamy się czy to nie jest depresja a może tylko szaleją hormony po ciąży i to przejdzie. Dodam,że po porodzie miałam problemy z ciągłym krwawieniem-gin stwierdził zabużenia hormonalne i przez jakiś czas nosiłam plastry hormonalne ale wtedy nie czułam się tak fatalnie.

Specjalisto podpowiedz czy udać się z tym problemem do psychiatry czy ginekologa a może poczekać i problem sam przejdzie?

Trafiłam tu przypadkowo, i mogę powiedziej po swoim przypadku, że rewelacyjne efekty daje ssanie mleczka pszczelego, to jest to co pszczólki moga dać najlepszego swoim malutkim. Ja uzywałam i używam nadal. Okazuje się, że mleczko pszczele ma bardzo dużo witamin z grupy B które znakomicie radzą sobie z depresją i stanami lękowyni. Dużo dowiedziałam sie z książki Medycyna Naturalna pod red. prof. med. K.Janickiego.