Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Do administatora:proszze nie usuwac tego wpisu, nie ma on charakteru randkowego

Otoz drogie przedstawicielki plci pielnej, mam 35 lat i jesstem prawiczkiem.Nawet moja byla dziewczyna, przez 7 lat toksycnegp zwiazku, nie chciala go skonsumowacWygladam raczej "normalnie" i chyba nie jestem impotentem.Mam tylko 1 gr.inwalidzka z powodu dolegliwosci somatycznych, a ostatnio dokuczaja mi problemy psychiczne, ale to raczej z braku zajecia, o czym w innym watku.Lubie sie przyjaznic z kobietami, tylko prosze bez skojarzen.Mam problem z avatarem.Jesli ktos bedzie chcial mnie zobaczyc, to polecamnbk, albo fb.
Jeszcze raz, co jesst ze mna nie tak, czy to wina niepelnosprawnosci, ze wciaz jstem samotny i prawiczkie./Zazznaczam, ze seks nie jest dla mnie najwazniejszym celem.Chcialem sie tylko wyzalic za pomocą tego forum

wyżalić się zawsze można... wszytsko jest z toba w porzadku ogólnie rzecz biorąc nie powinieś sie dołować z powodu choroby sama jestem chora. oczywiscie powinieneś na pierwszym miejscu znaleźć sobie kobiete ktora cie doceni zrozumie wysłucha... i nie sprowadzi na zła drogę może zamacił panu w głowie inny ideał kobiety?? no cóż jak babcie powiadają nie jedna róża w bukiecie nie jedna kobieta na świecie... a co do choroby kobieta do konca tego nie zmieni...

raf jestes jak najbardziej normalny i wszystko z Toba w porzadku...
moze Twoja dziewczyna chciala 'skonsumowac' wasz zwiazek po slubie?

Pewnie tak, ale potem zapewne doszla do wniosku, ze niepotrzebny jej partner po wylewie(po co wiec zawracala mi glowe, gdy bylem po chorobie).Dodaam, ze najbzardziej zalezy mi na wsparciu psychicznym, a nie na seksie

Nie jest ważny stan fizyczny, to mały problem. Mnie nie rozumie mój facet. Od prawie roku jestem/byłam z człowiekiem, który nie miał pojęcia o tym, że kiedykolwiek miałam depresję, co tak na prawdę siedzi mi głowie. Po takim czasie ( ok 1,5roku) depresja wróciła, nie mam już normalnych wesołych chwil, od niedzieli coś się zaczyna ze mną dziać ze skumulowaną siłą, a ja nie mam w nikim wsparcia. ON patrzy na mnie jak na czubka. Przeczuwałam, że coś zacznie się dziać no i zaczęło... Nagle myślę, że mnie zostawi, przez moje zachowanie, a ja oszaleję z rozpaczy. Boję się samotności, a czuję, że na dniach zostanę sama, zadręczam się tym. Co chwilę zerkam na telefon, nic nie pisze. Biorę tabletki, lekarz rodzinny przepisał mi Zomiren, ale póki co nie czuję się lepiej. Z sekundy na sekundę jest gorzej. Dół straszny, tak straszny, że nie wiem czy go zwyciężę. I jeszcze dobija mnie to, że przecież tyle czasu funkcjonowałam normalnie. Zaraz idę zapisać się do psychiatry.

Odri, jak juz gdzie indziej mowilem, milo bedzie mi Ciebie powiaac w skrzynce mailowej

Pytanie nadal aktualne-czy ja jestem normalny?

Na żywo Cię trzeba poznać by móc stwierdzić normalność. Tu każdy "wariata" udaje, specyficzne miejsce

Przepraszam za pytanie- a skad jestes?

Wielkopolska.