Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam serdecznie! Nie wiem czy dobrze trafiłam w związku z tematem wątku, ale szukam pomocy/porad dotyczących nerwicy i stanów, jakie jej towarzyszą... Od kilku lat cierpię na nerwicę, która w ostatnim czasie znacznie się nasiliła... Z początku podczas silnego stresu miewałam silne bóle w klatce piersiowej i w okolicach serca, które powodowały trudności w oddychaniu. Po tym następowała u mnie utrata przytomności, spowodowana niedostarczeniem odpowiedniej ilości tlenu do mózgu, zaś po kilkunastu sekundach, gdy odzyskiwałam przytomność, atak powtarzał się. Sytuacja kończyła się zawsze wizytą na Izbie Przyjęć, lecz tam poza rutynowymi badaniami i lekami uspokajającymi nie dostawałam niczego innego. Jedyne co było postępem, to wykrycie u mnie arytmii serca. Lekarze powtarzali mi za każdym razem, że mam się wyciszyć i ograniczyć stres, a objawy/ataki same ustąpią, bo na nerwicę nie ma lekarstwa... Niestety do dnia dzisiejszego nie udało mi się ograniczyć stresu, a nerwica nabrała większego tempa. W ostatnim czasie ataki znacznie mi się nasiliły. Dostaję je częściej niż jeszcze rok temu... Zaczynają się w taki sam sposób jak zwykle, lecz po pierwszej utracie przytomności następuje u mnie totalna utrata świadomości. Nie ma ze mną kontaktu... Ciężko jest mi to opisać, bo przez "urwany film" nie potrafię odtworzyć tego, co się ze mną wówczas dzieje. Jedynie dzięki bliskim, którzy opowiadają mi o tym zdarzeniu, mogę opisać moje objawy... Po tym jak tracą ze mną kontakt, moje ciało/mięśnie nabierają niezwykłej siły, o wiele większej niż mam w rzeczywistości, a mój układ nerwowy powoduje tzw. "wyginanie" ciała. Wówczas tracę panowanie nad swoim ciałem i "wykręconymi" częściami ciała uderzam w co się da i gdzie popadnie. Bliscy mówią mi, że wtedy nie ma szans by utrzymać mnie w miejscu, ze względu na siłę jaką dostaje moje ciało. Taki moment "wyginania" trwa u mnie od kilku, do kilkudziesięciu sekund, a w tym czasie nadal jestem nieprzytomna. Następnie zdarza się, że odzyskuję przytomność, wstaję by "ogarnąć" co się ze mną dzieje, ale zaraz po tym mdleję i atak zaczyna się od nowa, od duszności i niemożności oddychania. Cały ten mój atak nerwicowy trwa przeważnie od pół, do jednej godziny i kończy się na tym, że w miarę możliwości odzyskuję świadomość, wykazując przy tym wyczerpanie fizyczne i psychiczne...i zasypiam... Jeżeli ktokolwiek z Was wie co mi dolega, bądź skąd się biorą u mnie takie objawy, jaka jest ich przyczyna, to bardzo proszę o odpowiedź. Z góry dziękuję.

Jak często ci się to zdarza? Raz na tydzień a może trzy razy w tygodniu? Dobrze trafiłaś Jakie bierzesz leki? Czy kojarzysz jaki może być powód? Piszesz silny stres?
Co robisz żeby uniknąć stresu?

HEJ,MI TO BARDZIEJ WYGLĄDA NA OBJAWY PADACZKOWE,NIŻ NERWICOWE,UTRATA ŚWIADOMOŚCI,WYGIĘCIE CIAŁA ITD,ZGŁOŚ SIĘ DO PSYCHIATRY,NA KONKRETNE BADANIE TJ EEG

Cześć,

dziwi mnie fakt,że żaden z lekarzy nie skierował Cię jeszcze abyś zgłosiła się do psychoterapeuty! który oceni czy potrzebujesz leczenia farmakologicznego? Czy jednak jest szansa abyś sama zaczęła walczyć z objawami nerwicy. Bowiem z opisu wynika, że nie możesz tak się ciągle męczyć tylko trzeba zacząć działać. Nerwica strasznie wykańcza organizm i jeśli nie zacznie się jej,,leczyć" może być coraz gorzej . Aby zacząć leczenie trzeba poznać jej podłoże czyli w jaki sytuacjach masz napady stresu&lęku itp. nie można jednoznacznie podać środka który zadziała od razu. Niestety mój mąż ma nerwicę i wiem jak to wygląda. Ale też widzę, że można z nią żyć i samemu zwalczać objawy ale trzeba mieć świadomość od czego zacząć itp. Dlatego też proponuje dłużej już się nie męczyć tylko zapisać się do psychoterapeuty, który zdiagnozuje podłoże nerwicy i zaproponuje leczenie. Na pewno jest potrzebne duże wsparcie ze strony bliskich, ciągła rozmowa o obawach jaki przychodzą na myśli, lęki itp.

Wierzę, że Tobie też się uda walczyć z nerwicą

Pozdrawiam
Ania

Dziękuję Ci Aniu za cenne informacje... A jak Twój mąż sobie z tym radzi? Czy Twoja rola jest ciężka jeżeli chodzi o wsparcie męża? ...Też dziwi mnie, że po opisie sytuacji, jaką przedstawiałam, żaden z lekarzy nie skierował mnie dalej... Jakie więc kroki mam podjąć, by zacząć leczenie? Gdzie się zgłosić i od czego zacząć? Proszę o radę.

Witam,
Po opisie objawów przypuszczam,że to rodzaj nerwicy histremicznej zwiazanej ściśle z twoim typem osobowości. Powszechnie zwana jest ona histerią. Podstawą leczenia tego typu schorzenia są leki zwane anksjolitycznym. Powinnaś udać się do dobrego psychitry. Drugim ważnym aspektem leczenia w przypadku braku możliwości wyeliminowania czynnika stresogennego, a w przypadku tego typu zaburzeń jest to znacznie utrudnione ze wzglendu na czynnik osobościowy wskazana by tu byla psychoterapia.
Myśle, że utrudnia Ci to znacznie życie- nie poddawaj się i życze powodzenia

A czy traumatyczne przeżycia mogą być jakąś przyczyną tej histerii??