Forum: Kółko wsparcia psychicznego

Mam 23 lata. Sytuacja życiowa zmusiła mnie do zamieszkania samej. Nie mam możliwości podjęcia studiów..Pracowałam ostatnie 1,5 roku dość ciężko, w restauracji, gdzie robiłam za zmywarkę, sprzątaczkę w co wchodziło czyszczenie toalet, mycie okien, kwiatów, podłogi, stołów, kurzy - dosłownie wszystko i obsługa klientów. Później pracowałam w zakładzie krawieckim, gdzie stałam po 8/9 godzin..wychodziłam z domu o 6 wracałam o 18, cały czas spałam, w weekendy byłam tak zmęczona, że nie wychodziłam z domu tylko leżałam. Zaczęłam dostawać dość silnych negatywnych myśli. Jeździłam do pracy ze łzami w oczach, wracałam do domu i płakałam popołudniami. Nie miałam życia. Czułam się jak niewolnik, dlatego się zwolniłam. Nie potrafię pracować w normalnym systemie. Nie chcę wspominać swojej młodości tylko tak, że ciągle chodziłam do pracy. Jednak jestem w kropce, bo psychicznie nie jestem w stanie żadnej pracy podjąć. Byłam w takim stanie, że myślałam już o psychoterapii, psychologu, psychiatrze, ale nie miałam nawet kiedy pójść. Nie wiem co zrobić, jak podjąć jakąkolwiek pracę, w żadnej nie potrafię wytrzymać za długo bo potrzebuję czasu dla siebie i wolnego. Nie wiem co mam zrobić ze sobą.

faktycznie miałaś prac wykańczające bardzo fizycznie, co za tym idzie, że psychika później też siada. Nie dziwię się. Jest to też niestety wykorzystywanie przez pracodawcę. Zajechanie i pewnie jeszcze za psie pieniądze. Ale czasami mimo małych pieniędzy można mieć w miarę przyjemną pracę i dodatkowo w fajnej grupie ludzi. Tego Ci zyczę, ale oczywiście wcale nie małych pieniędzy.
Poszukaj sobie jakiejś łatwiejszej pracy, choćby w sklepie odzieżowym. Psychoterapię czasami mozna znaleść na NFZ, ale trzeba pokopać w internecie i podzwonić.