Forum: Depresja

Nie bardzo wiem co mam ze sobą zrobić. Pokłady pozytywnego myślenia mi się wyczerpały już doszczętnie. Zawsze potrafiłam znaleź w każdej sytuacji choć odrobinę radości. Teraz jestem emocjonalnie wymięta.
Mam 32 lata, męża, dwa psy, stała pracę... Brakuje mi jednak chęci do życia.
Moja Mama zawsze uważała mnie za swoją pomyłkę, nie miała skrupułów by w chwilach złości mi to wykrzyczeć. Tata jako wojskowy rzadko bywał w domu. Starszy brat miał własne życie. Gdy odszedł od rodziny (nie odzywał sie 7 lat) mimo iż byłam już mężatką, moja mama "szpiegowała" mnie pod kątem, czy aby na pewno nie mam kontaktu z bratem. Jeśli wydało się, że owszem miałam trzydniową awanturę. W międzyczasie dowiedziałam się, że choruję na niedocznnošć tarczycy, co mocno namiesało mi w życiu. Gdy i mama zachorowała usłyszałam, że to moja wina...
Na szczęście mój brat "wrócił w łaski" rodziny, co pozwoliło mi w pełni skupić się na mężu, ale i on ma problem bo jest DDA i niestety nie mogę liczyć na to, że mnie przytuli i powie coś miłego, bo nie potrafi okazywać uczuć. Przez 10 lat mi to nie przeszkadzało, ale jakoś teraz zaczęłam się sypać. Nie ma dnia bym nie płakała i nie błagała w myślach o śmierć. Mam wrażenie, że wowczas wszystkim ułożyłoby się lepiej.
Myślałam o samobójstwie, ale jak to ja, zaczęłam myśleć o tym jak by to zraniło bliskich. Są dla mńie bliscy, choć nie mam prawa im pokazać gorszego humoru, bo uznawana jestem za egoistkę. Eh. Już sama nie wiem co pisać, mówić i robić. Myśli mi się kłębią, a oczy zachodzą łzami.
Przepraszam, jeśli zanudziłam.

Witaj,
przyeczytałam cały Twój post i od razu nasuwa mi się pytanie: a gdzie w tym wszystkim jest Twój mąż? To że jest DDA to go masz oszczędzać? W nim powinnaś czuć oparcie. Jeśli nie widzi, że masz jakieś problemy natury emocjonalnej to może porozmawiaj z nim o Twoich kłopotach. Od tego jest najbliższa osoba. Powinnaś się zwrócić i prosić o wysłuchanie ewentualnie udzielenie wsparcia czy pomocy. Poza tym na grono koleżanek przyjaciół powinnać liczyć o ile tacy się znajdują w Twoim kręgu.
I tak na koniec...wydaje mi się, że powinnaś porozmawiać z psychologiem. W każdym większym mieście jest Centrum Interwencji Kryzysowej. Tam są psychologowie, którzy pomagają. Można śmiało do nich iść tyle razy ile masz na to ochotę i nic to nie kosztuje. Ważne żebyś chciała pomocy psychologa. Powinna Ci wystarczyć terapia. Samobójstwo niczego nie załatwi.
albo podaję link: www.psychologia.edu.pl/kryzysy-osobiste/telefon-kryzysowy-116123.html

moze poprostu sie napic kielonka albo dziesiec i sie poprawi albo upozoruj swoje zaginiecie lub uprowadzenie zeby pokazal troche emocji

...brednie dziecinko, idź pojeździć na deskorolce wakacje masz - idź bo przeszkadzasz.

wcale nie przeszkadzam tylko sluze dobrymi radami
ja widze ze tutaj poprostu probuje sie glos prawdy stlamsic i glosic nauki biblijne w stopniu przerazajacym

Gościu (anonimie) nawet nie masz odwagi się tutaj zarejestrować - nie "służ" promuj alkoholizmu i nie sugeruj innych złych zachowań. A nauk biblijnych "w stopniu przerażającym"nie przypisuj tych praktyk wszystkim bez wyjątku bo niektórych możesz bardzo krzywdzić.
Idź lepiej pobawić się z rówieśnikami. Nie przeszkadzaj.

Papugo123, bardzi Ci dziękuję za odpowiedź!
Rozmowa z moim mężem na temat moich problemów wygląd przeważnie tak, że reasumuje ją słowami " po co się przejmujesz" lub "wymyślasz sobie".
Zdaje się, że należę do tych osób, które okazują zbyt wiele zainteresowania problemami bliskich stając się tym samym osobą, która ich nie ma lub nie powinna mieć.
Bardzo kocham mojego męża, ale co raz gorzej znoszę fakt, że nie potrafi mi za nic podziękować, przeprosić czy zwyczajnie o coś poprosić. Zwykła codzienna uprzejmość. Dochodzi do tego, że gdy ktoś obcy mnie niechcący potrąci i przeprosi mam ochotę go zwyzywać i odepchnąć.
Chciałabym by poszedł na terapię, nawet siė dowiadywałam na tentemat, ale on nie widzi własnego problemu. Uważa że jest wszystko ok.

cholnera ale siewczuwacie wte klimaty az sie nasobie pozawidzeacie zadne tabsy trak nie klepia jak tkie dzwni ewymyslanie

gosc ciemno masz w chacie? klawiatury nie widzisz?