Forum: Psychoterapia

Nienawidzę siebie. Gdy patrzę w lustro mam ochotę je rozbić. Nienawidzę całokształtu począwszy od wyglądu, a sposobie mówienia skończywszy.
Nie mam nikogo. Ojciec mnie nienawidzi. Zawsze byłam dla niego śmieciem. Matka jest chora- ma podejrzenie nowotworu płuc.
Mam 21 lat, studiuję ale widzę, że życie ucieka mi między palcami. Dojeżdżam codziennie na uczelnię po 70 km w jedną stronę. Mam jedną,,lepszą" znajomą ale z nią też nie mogę porozmawiać, bo ona sama ma bardzo wiele problemów więc nie chcę zawracać jej głowy tymi moimi.
Chciałabym być kochana, chciałabym być potrzebna...
To nie jest tak, że siedzę na uczelni albo w domu. Uczęszczam na wolontariat,w najbliższych latach planuję wyjechać do Afryki z Polską Misją Medyczną.
Brakuje mi zrozumienia. Niekiedy mam ochotę stanąć na torach i czekać, czekać, czekać na nadjeżdżający pociąg. Na samobójstwo jestem jednak za słaba. Nie wiem czego się boję ale jest coś co skutecznie mnie przed tym powstrzymuje.
Gdy widzę na ulicy kobiety, które szczęśliwie znalazły miłość to aż łzy same napływają mi do oczu, bo uświadamiam sobie, że ja nigdy nikogo nie znajdę ze względu na to jak wyglądam, jak się poruszam, jak mówię.
Nie wiem dlaczego to piszę ale chyba tylko po to aby się Wam wyżalić.

Dobrze jest móc się wyżalić, wyrzucić wszystko z siebie i choć przez chwilę poczuć się obecną ..............Nie chcesz poszukać pomocy? sprawdzić co przyniesie wizyta u psychologa?Jesteś inteligentna walcz o swoje życie ....walcz i próbuj wszystkiego aż poczujesz że jest lepiej, że jest lżej!

A co jeśli nie mamy energii, chęci, odwagi by iść do psychologa? Albo nie wierzymy ze nam psycholog pomoże....A może nie mamy pieniędzy?

Cz.
Dobrze, że piszesz. Każdy ma problemy. Fajnie, że masz przyjaciółkę (ja np. nie mam nikogo, ani przyjaciela, ani przyjaciółki). Myślę, że chyba warto pogadać z tą przyjaciółką, pożalić się jej - ona o tym myśli?. Tak uważam. Jesteś wśród ludzi. Robisz wolontariat, chcesz wyjechać na misję - tzn. masz cel(e). A jeśli chodzi o wygląd, to jest się takim a nie innym - tego nie możemy zmienić. Możemy znaleźć i powinniśmy szukać w sobie zalet, nie wad. Wady nas tylko będą dołować. Po co?
Mam nadzieję, że trochę pomogłem, jak nie dajesz sobie rady to tak jak wyżej pisano możesz zawsze iść do psychologa. To pomaga, razem można rozwiązać problemy - zwłaszcza w relacjach ja-rodzice, więcej siebie zrozumieć - wiem bo sam chodzę.
I dobrze, że postanowiłaś się wyżalić