Forum: Depresja

Co powiedzieć, jak zacząć, nigdy nie brałam leków, nie korzystałam z fachowej pomocy, choć byłam w potrzebie.
Wiem od osób trzecich, że nazwano mnie psychiczna.
Sama sobie radziłam do tej pory.
Pojawia się deprecha, zamartwianie się, czarnowidztwo, gadanie sama do siebie, napady lękowe, izolacja od ludzi.
Potem jakoś ruszam do przodu. Kołem napędowym jest czyjaś bieda, no i ja potrzebna. Zapominam o sobie i pomagam i wracam do życia. Potem znów przychodzi zniechęcenie, odsuwanie się bliskich ode mnie. Nie mają cierpliwości do mnie. Nawet nie wiem czy dam radę to powiedzieć. Może być tak, że pójdę na wizytę i nie wyduszę z siebie racjonalnego słowa.

Kiedyś radziłam sobie tak, żale, pretensje, krzywdy te prawdziwe i wyimaginowane pisałam na kartkach później to paliłam przebaczałam wyrządzone mi krzywdy i zaczynałam od nowa.
Co zrobić by lekarz miał czas i cierpliwość mnie wysłuchać pomóc. Mnie przydałby się taki pobyt w grupie w zielonej klinice.

Lekarz musi mieć cierpliwość aby Cię wysłuchać więc nie troszcz się o jego postawę ani o własny wizerunek . Bądź cały czas sobą, jeśli lekarz jest z powołania lekarzem będzie traktował Cię z szacunkiem i aprobatą.Nie zagnebiaj się tym jak zacząć, co powiedzieć, to lekarz zada właściwe pytania jeśli masz problemy z wyrażeniem własnych myśli i emocji.

.....dzięki, nie potrzebnie zwlekałam z tym, spisałam na kartce powody dla których chcę skorzystać z pomocy psychiatry. Omówiliśmy pierwszy punkt, następna wizyta, drugi punkt i tak dalej.......

Nie jest to łatwe....