Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Tak jak pisałam wcześniej, od 2 lat szukam pracy i nic! Pół roku temu mąż awansował na dyrektora miałam nadzieję że mi pomoże coś znaleźć ale prawda jest taka że ma to wszystko gdzieś. Zatrudnia dziewczynę na bardzo dobrych warunkach która przyszła tam po znajomościach wcześniejszego dyrektora(umowa kończy jej się w marcu) gdy zapytałam czy mógłby jej nie przedłużać tej umowy i pomóc mi to pierwsze jego zdanie jakie padło że on jej nie zwolni bo ona jest dla niego miła.... Od tego czasu nie potrafię mu tego wybaczyć..(za niedługo minie pół roku). Jak mąż awansował rodzina zaczęła go wspierać, jego rodzice stwierdzili że powinnam się zamknąć i zamiast szukać nowej pracy i katować męża to pomyśleć o dziecku. Mam już tego wszystkiego serdecznie dosyć, często płaczę i w ogóle nie chce mi się żyć! Myślę o tym żeby wyjechać ale nie mam gdzie... nie wiem jak długo jeszcze to wytrzymam.

Tu na forum jest wiele serdecznych osób, zapraszam do nazwiązywania nowych znajomości

Hej samotna, wspólczuję Ci z całego serca. Kiedyś byłam w podobnej sytuacji. Pracowałam 2 lata, potem były już mąż dostał super płatną pracę, ale... coś za coś, ja ze swojej zrezygnowałam, bo trzeba było się przeprowadzić. W nowym miejscu szukałam pracy przez 2 lata, bo najpierw podobnie jak Ty ambitnie szukałam pracy dla siebie wykształconej. Im dłużej to trwało, tym bardziej byłam chora na samotność, depresję. Nawet sama wpadłam na pomysł, ze skoro tak jest to może wykorzystam "wolny" czas na dziecko. Nic z tego. Ja również prosiłam byłego męża o zatrudnienie mnie w jego super dużej firmie, przecież był na wysokim stanowisku... odmówił. Siedziałam w domu i z dnia na dzień było coraz gorzej. Jeśli moje zdanie na coś Ci się przyda, to mogę Ci tylko powiedzieć, żebyś nie liczyła na męża, bo jeśli nie będzie chcial to Ci nie pomoże, a na to wygląda. Musisz pomóc sobie sama. Jeśli Twój mąż jest dyrektorem, to pewnie na brak kasy nie narzekasz, spóbuj może znaleźć cokolwiek, może znajomi coś pomogą, nie ważne w jakiej branży, nie ważne ile płatne, abyś tylko mogła wyjść z domu, ja w końcu sama zaczęłam jeździć po firmach i zostawiać cv niezależnie od tego czy szukali pracownika czy nie. po jakimś czasie w końcu ktoś się odezwał i to było moje zbawienie, dlatego moim zdaniem powinnaś zrobić podobnie. Nie ma na co czekać ani liczyć na męża, musisz sama sobie pomóc, żeby Twój stan się nie pogłębiał. powodzenia.

No rodzinka extra jest widzę, potem ci powiedzą żeby się zamknęła jak cię będzie zdradzał, a potem jak bił a w ogóle to się zamknij i dziękuj że jeszcze nie przyprowadza do domu tej koleżanki i nie urządza libacji alkoholowych Pobudka dziewczyno... czas chyba podziękować za ten związek bo nie rokuje on Ci niczego dobrego, najwyżej dziecko z mężem który będzie je miał w d... a ciebie za... Choć zwalnianie tej dziewczyny aby Ciebie tam upychać to też nie byłoby dobre rozwiązanie, w kraju mamy już taki model w większości instytucji państwowych i do niczego to dobrego nie doprowadziło poza korupcją...