Forum: Nerwica, fobia i inne zaburzenia lękowe

Ostatnio musialal dojechac autem w pewne miejsce ruchliwa droga, ktora nie jezdzilam z dobry rok. Bylam zestresowana bo nie byłam pewna mojego jezdzenia. Po ponad roku. Nigdzie nie jezdzilam bo mam małe dzieci. I dobra jade sobie, za mna tir. Gosciu siedzi i siedzi mi na zderzaku. Jechaŀam przepisowo wiec nie chciałam przyspieszac. To ten na mnie zaczal agresywnie trabic. Nie powiem bardzo sie zdenerwowałam a on coraz bardziej. Problem z tym ze nie miałam nawet gdzie zjechac na pobocze bo były krawedzie i droga z zaktetami. I najlepsze ze facet w koncu na sile mnie wyprzedzil, tirem z przyczepom i o malo mnie nie zabil na zakrecie. To bylo naprawde agresywne zachowanie. O malo przyczepa nie najechala na moje male auto. Spanikowalam, mysialam sie zatrzymac. I pojechalam malo ruchliwa droga na skroty bo sie bałam przez to na ruchliwa droge wyhechac. Ten kierowca po prostu mnie dobil psychicznie. Jak kochalam jezdzic tak teraz miewam lęki. Ze jak ja mam teraz jezdzic autem? Kiedy cialo drzy a nogi z waty. I stresuje sie jak ktos za mna jedzie. Codziennie targaja mnie te mysli i nie moge normalnie fukcjonowac przez lęk czy bede jeszcze jezdzic i jak to zrobic... nie moge spac tylko mysle o tym. Probowalam pare razy jezdzic gdzies blizej ale sie denerwuje i jestem spieta... co zrobic. Co mi jest?

Najwidoczniej ta sytuacja spowodowała u Ciebie silny lęk i obawiasz się, że coś takiego Cię ponownie spotka jeśli usiądziesz za kierownicą. Cóż, osoby jeżdżące tirem są dziwne, ale z opisanym przez Ciebie przypadkiem nigdy się nie spotkałem, więc może to był tylko jednorazowy wybryk? Nie wszyscy kierowcy ciężarówek zachowują się w ten sposób, ale prawdą jest, że akurat oni powinni bardziej uważać, bo nie kierują samochodem osobowym, tylko maszyną, która może przyczynić się do katastrofy. Dobra, trochę nie potrzebnie Cię straszę na zapas. Nie mogę Ci zagwarantować, że wsiadając za kierownicę nic Ci się nie stanie, gdyż oboje znamy ryzyko, jednak jak to się mówi: Nie znasz dnia, ani godziny więc z całym szacunkiem, ale śmierci w ten sposób nie oszukasz. Jeśli rzeczywiście chciałabyś wrócić do jazdy samochodem to spróbuj pomalutku się przełamywać robiąc drobne kursiki (może być to nawet kurs do sklepu). Zaś jeśli czujesz ograniczenie nie do przełamania to pozostaje jedynie konsultacja z psychologiem.

Juz 3 razy sie przelamalam i pojechalam gdzies blizej choc latwe to nie bylo. Ale codziennie tkwi mi w glowie tamte wydarzenie... lęk mimo ze wiem ze dam rade jezdzic. I nie wiem jak sie tego pozbyc...

Nie ma co się gryzc az tak, jakbys więcej jezdzila przekonalabys się, ze to w zasadzie norma. Trzeba być czujnym i nikomu do końca nie ufac, tzw zasada ograniczonego zaufania.
A czy to może zdarzyć się ponownie ? Jasne, na to nie ma reguly, ale rownie dobrze można się niesczesliwie potknąć na schodach i zlamac kark, co nie znaczy ze trzeba przez to omijac schody.