Forum: Nerwica, fobia i inne zaburzenia lękowe

Jestem tu nowa.
Zdaje mi się,że dobrze trafiłam....Mam problem.
Rok temu straciłam dwie bliskie mi osoby,którymi się opiekowałam.
Minął rok w żałobie,a teraz kiedy się "pogodziłam" z losem zaczęły się kłucia klatki piersiowej,ciśnienie wzrasta....i strach!!!
Mnóstwo badań.Wszystko ok.,ale ja czuję bóle i często korzystam z pogotowia.zastrzyk i na parę dni spokój.
Ukrywam to,przynajmniej tak mi się wydawało.
Rzuciłam palenie....ze strachu!!!
Wczoraj miałam zaplanowane ognisko z przyjaciółmi...pożegnanie lata.Koło 10tej ból zatykający pod piersią....już ciśnieniomierz w ruchu i oczywiście skończyło się na pogotowiu!!!!
Zauważyłam,że boję się wyjechać gdzieś.....
Proszę czy ja mam rację,czy to nerwica i jak sobie z nią radzić?Jak powstrzymać te kłucia,zatykania?
Mam 50lat....poradzcie,proszę!!!!!

Witam. Jeśli z badań nie wynika abyś była chora na serce itd cierpisz najprawdopodobniej na zaburzenia lękowe.Pewnie jesteś wrażliwą osobą,która bardzo emocjonalnie podchodzi do życia,jak piszesz straciłaś dwie bliskie osoby w życiu musiało się to gdzieś odbić na Twoim zdrówku.Najlepiej byłoby udać się do lekarza specjalisty(psychiatry) któremu naświetlisz problem....Pewnie zaleci Tobie psychoterapię i wybierze jakiś profil leczenialekami anksjolitycznymi(przeciwlękowymi)może jak wyrzucisz z siebie problemy psychoterapeucie ...samo minie.Czytałam bardzo wiele o zaburzeniach lękowych,pracuje w aptece,więc z doświadczenia wiem że w dzisiejszych czasach to bardzo powszechna dolegliwość.Nie każdy jednak potrafi przełamać się i zapisać na wizytę u psychiatry...lecz warto,ponieważ jest to jedyna droga do wyleczenia i normalnego funkcjonowania
.Pozdrawiam.

Bardzo dziękuje za tak szybką odpowiedz.Trafnie określiłaś,że podchodzę do życia bardzo emocjonalnie,mimo tego zawsze umiałam sobie radzić w życiu.To ja byłam zawsze do dyspozycji jeśli chodziło o pomoc.
Dziś zostałam sama....Dlatego bardzo fajnie,że jesteście,że jest takie forum.
Skorzystam z rady .Dzięki serdeczne
Gosia.

Miło Cie Gosiu poznać i serdeczne dzięki za serdeczne słowa.Głowa do góry?Postaram się.Nawet nie wiesz,jak mi pomogłaś.
Pozdrawiam Gosia

W życiu trzeba się poprostu nie dawać....Chociaż jestem jeszce w miarę młoda...(32l)to mam za sobą trudny związek,rozwód....nowotwór mojego kochanego taty...aktualnie wychowuję chorą na autyzm córkę(lat 5)...która jest dla mnie całym światem; i motorem napędowymkiedyś umierałam ze strachu na myśl kolejnego egzaminu w szkole...teraz wyznaje zasadę...,,Co Cię nie zabije...to Cię wzmocnii tego się trzymam!

Gosiu jesteś bardzo silną,mądrą kobietą.
ja w twoim wieku też miałam za sobą rozwód,też sama wychowywałam synów...i też byłam silna.
Dziś tak się złamałam,a może to nagromadzone trudne koleje losu.
Gosiu mimo trudności w swoim życiu,potrafisz jeszcze wesprzeć innych.To jest cudowne!!!
posłuchałam rady i jestem zapisana jutro na wizytę do psychologa...........Bardzo dziękuję.
Miłego dnia. Gosia.

Mam kolejny problem.
Pani psycholog mi pomogła,sięgnęła jeszcze do mojego dzieciństwa....Nie myślałam,że aż tak głęboko jest ukryty problem.
Dostałam leki Cloranxen i Mozarin....i tu moja prośba.
Czy ktoś brał takie leki,bo poczytałam trochę ich przeciwwskazania i zastanawiam się nad zażywaniem ich.
Pozdrawiam

Na pewno będą jakieś skutki uboczne, ale jeżeli lekarz przepisał, to trzeba brać. Jak dawki są małe, to skutki uboczne utrzymać się mogą przez 3 tygodnie. A potem przemijają.

Dzięki,ale zdecydowałam nie brać tych leków...próbuje silnej woli i leki na uspokojenie.Ktoś doradził mi doppel herc na nerwy...może pomoże.