ForumPsychiatryczne .pl Uzależnienia

Według tych lekarzy mieć własne poglądy to choroba i powinno się niby-chorego leczyć. Ci lekarze gadają, że człowiek pochodzi od zwierzęcia od małpy, jest zwierzęciem (w wyniku ewolucji), i nie ma duszy, według nich to jest jedyna prawda. Według nich inne poglądy niż te to choroba i trzeba się leczyć na schizofrenię... Według nich trzeba mieć poglądy ogółu, a nie własne, a jak ktoś ma poglądy własne, to jest chory, a ogółu, to jest zawsze zdrowy.

Ostatecznie mieszkanie można sprzedać/zamienić i przeprowadzić się, ale musielibyście wymyślić jakiś dobry pretekst, bo znowu będą mieli do was pretensje. Można też nauczyć się jakiś technik asertywności, zmiana swojego nastawienia też może wpłynąć na zachowanie rodziny chłopaka.

Bardzo lubię pić gorące napoje takie jak kawa i kakao(bez cukru). To naprawdę mi pomaga. Co jest największym źródłem stresu. Otóż trudności zdrowotne i realia rynku pracy, a także zawodzący czasem mnie ludzie

Witam, Mam bardzo podobne objawy od 12 lat, tez zaczyna sie od zoladka i spadku masy ciala. Za pierwszym razem zdiagnozowano Helicobakter P i zapalenie zoladka. Mialem moze 5 nawrotow tego paskudztwa. Trwa to kilka miesiecy i poprzednio przechodzilo po Zolofcie. Oczywiscie wszystkie badania byly do tej pory w normie. Bole wystepuja po jedzeniu tak jakby niestrawnosc Czy jest tu ktos z podobnymi problemami, ktos kto probuje wyleczyc to w inny sposob?

Hej, cieszę się, że szukasz pomocy :) Jeśli nie możesz dojechać do psychologa lub psychiatry, spróbuj znaleźć terapię online. Możesz skontaktować się z psychiatrą i otrzymać skierowanie do szpitala, tam nie potrzebne jest ubezpieczenie. Myślę, że w momencie zrozumienia kim naprawdę jesteś i zaczęcia tranzycji powoli poczujesz się o wiele lepiej i znajdziesz siłę, aby zmienić swoje życie, znaleźć pracę i wyprowadzić się od toksycznej matki.

Dzień dobry, Nazywam się Anna Przysada i jestem studentką 4 roku psychologii na Uniwersytecie SWPS we Wrocławiu. Poszukuję osób chętnych do uczestniczenia w badaniu, które realizuję w ramach pracy magisterskiej. Poszukuję osób (między 18 a 25 r.ż), które dorastały w towarzystwie starszego rodzeństwa, któremu postawiono diagnozę zaburzeń afektywnych i byłyby chętne podzielić się ze mną swoją historią. Chciałabym zaprosić Państwa do opowiedzenia o swoich doświadczeniach w formule nagrywanego wywiadu. Osoby zainteresowane uczestnictwem uprzejmie proszę o przeczytanie załączonych poniżej informacji dotyczących projektu oraz kontakt za pośrednictwem e-maila ([email protected]). Z góry dziękuję za poświęcony czas. Link do informacji: https://docs.google.com/document/d/1_wzQrB2WjJE9B1w75butCUszBH5OtHqf/edit?usp=sharing&ouid=106313516562235505461&rtpof=true&sd=true

Lata temu miałem kontakt z dziewczyną, (a później kobietą) która borykała się z identycznymi zaburzeniami. Możesz dać znać, jak potoczyła się Wasza historia?

Mówienie do siebie zwykle nie jest objawem choroby psychicznej. Chyba, że: 1)osoba rozmawiająca ze sobą nie zdaje sobie sprawy z tego, że wypowiada swoje myśli na głos (nie ma świadomości tego, że to robi) 2)Gdy osoba, która to robi nie potrafi tego powstrzymać w chwili, gdy ktoś o to ją poprosi. Nie ma nad tym mówieniem kontroli. Dlatego powinnaś sprawdzić czy ma on świadomość tego, że to robi i sprawdzić czy ma nad tym kontrolę, gdy o to prosisz, gdy tak nie jest to prawdopodobnie jest to przejaw choroby psychicznej. Jeśli wyjdzie Ci, że on nie ma świadomości lub kontroli nad tym mówieniem do siebie to znaczy, że potrzebuje kontaktu z psychiatrą.