Prawie co trzeci Polak (30%, wzrost w ciągu ostatnich pięciu lat o 5 punktów) zna jakiegoś obcokrajowca mieszkającego w naszym kraju. Respondenci z dużych miast częściej deklarują znajomość takich osób niż mieszkańcy miast średniej wielkości i małych czy wsi. Wraz z wykształceniem wyraźnie rośnie grupa badanych deklarujących, że znają osobiście obywatela innego kraju zamieszkałego w Polsce. Osoby młode częściej mają takie znajomości niż ludzie w średnim wieku i starsi.

Blisko trzy czwarte respondentów (73%) dopuszcza obecność cudzoziemców na krajowym rynku pracy, w tym blisko jedna trzecia (31%) bez ograniczeń, a ponad dwie piąte (42%) przy wykonywaniu niektórych rodzajów prac. Nieco więcej niż co piąty badany (22%) sprzeciwia się zatrudnianiu obcokrajowców. W ciągu ostatnich pięciu lat wyraźnie zwiększyła się akceptacja pracowników obcego pochodzenia w Polsce.

W pracy ankietowani wolą raczej kontakt z Polakami niż z obcokrajowcami. Połowa respondentów (49%) preferuje współpracowników z Polski, a dla 45% sprawa ta nie ma znaczenia. Bardzo niewiele osób (4%) wolałoby pracować z cudzoziemcami. Podobnie co drugi respondent (51%) wolałby, aby jego szefem był Polak, a dla dwóch piątych (39%) narodowość przełożonego nie ma znaczenia. Niewielka grupa Polaków wolałaby nie pracować pod kierunkiem rodaka. Pracownicy najemni nieco częściej niż ogół deklarują otwartość na współpracę z obcokrajowcami i pod ich kierunkiem.

Postrzeganie roli cudzoziemców w naszym kraju zdeterminowane jest przede wszystkim przez poglądy Polaków na ich rolę ekonomiczną, zwłaszcza ich wpływ na rynek pracy: mają nadzieję na inwestycje, lecz boją się konkurencji z ich strony. W ciągu ostatnich pięciu lat nieznacznie zmalało znaczenie kwestii ekonomicznych przy dokonywaniu bilansu korzyści i strat, natomiast znacznie częściej doceniane są korzyści, jakie może przynieść kontakt z inną kulturą, zwyczajami. Mniej częste są obawy, że cudzoziemcy mogą być przestępcami, pojawiło się jednak nowe zagrożenie: niebezpieczeństwo ataków terrorystycznych.