Pojęcie zawód zaufania publicznego kojarzy się Polakom przede wszystkim z zawodem wymagającym od wykonujących go osób specjalnych standardów etycznych, moralnych oraz wysokiej jakości usług. Obowiązkowa przynależność do korporacji zawodowej nie jest natomiast – w opinii publicznej – immanentną cechą tego typu zawodów.

Wyniki badania wskazują, iż ankietowani są skłonni zaliczać różnorodne profesje do kategorii zawodów zaufania publicznego. Należy to odczytywać raczej jako postulat, aby jak najszersze grono zawodów obowiązywały wysokie standardy etyczne, niż jako propozycję przyznania tym zawodom szczególnych uregulowań prawnych.

Opinia publiczna przychyla się do postulatu ograniczenia kompetencji samorządów zawodowych i możliwie jak najszerszego nadzorowania ich działalności przez organy administracji rządowej.

W społeczeństwie przeważają opinie o konieczności ograniczenia uprawnień samorządów w kwestii określania zasad deontologii zawodowej (na rzecz niezaleznych komitetów etycznych), przygotowania kandydatów do wykonywania zawodu zaufania publicznego, decydowania o dopuszczaniu do jego wykonywania oraz kontroli i oceny sposobu jego wykonywania.