Przystąpienie do Unii Europejskiej nie tylko oznacza integrację państw, ale także stwarza możliwość częstszych kontaktów i lepszego poznania się społeczeństw krajów członkowskich. Daje to Polakom lepszą niż dotychczas okazję do skonfrontowania z rzeczywistością sterotypów i wyobrażeń dotyczących naszych partnerów, a także możliwość bardziej świadomego określenia własnej tożsamości. Z jakim obrazem naszych partnerów w Unii i nas samych wchodzimy do tej organizacji – pod jakimi względami jesteśmy do siebie podobni, a pod jakimi różni? (…)
Podobnie jak w ubiegłych latach (1992, 1994, 1996, 2001) prosiliśmy respondentów, aby za pomocą zestawu cech ułożonych w przeciwstawne pary scharakteryzowali typowego Europejczyka i typowego Polaka. Układ cech, jakie badani przypisywali Polakowi i Europejczykowi, obrazuje stereotypowy wizerunek każdego z nich.
Analiza zmian dotyczących stereotypowego wyobrażenia Polaka i Europejczyka prowadzi do czterech głównych wniosków:
(1) wizerunek typowego Europejczyka jest bardziej stabilny w czasie niż wizerunek typowego Polaka;
(2) zmiany w obrazie Polaka i Europejczyka, jakie zaszły w ostatnich trzech latach, mają charakter ilościowy, a nie jakościowy. Bardziej zasadnicze zmiany w niektórych wymiarach ocen widoczne są natomiast z perspektywy ostatnich kilkunastu lat. Największe zmiany w autocharakterystyce Polaków dotyczą ich stosunku do pracy zawodowej i kariery oraz wiążą się z wyraźnym dowartościowaniem tej sfery życia;
(3) po odnotowanym w 2001 roku wyraźnym pogorszeniu się autostereotypu Polaków obecnie obserwujemy poprawę w tym zakresie;
(4) wizerunki Polaka i Europejczyka mają ze sobą coraz więcej wspólnego. Oznacza to, że Polacy we własnej ocenie są coraz bardziej podobni do Europejczyków.
Mimo tych zmian autostereotyp Polaka nadal w znacznym stopniu odbiega od stereotypowego wyobrażenia mieszkańca Europy Zachodniej. Tym, co w opinii społecznej nadal w największym stopniu odróżnia Polaka od Europejczyka, są przede wszystkim warunki życia, system wartości oraz pewność siebie.
Przystąpienie do Unii Europejskiej nie tylko oznacza integrację państw, ale także stwarza możliwość częstszych kontaktów i lepszego poznania się społeczeństw krajów członkowskich. Daje to Polakom lepszą niż dotychczas okazję do skonfrontowania z rzeczywistością sterotypów i wyobrażeń dotyczących naszych partnerów, a także możliwość bardziej świadomego określenia własnej tożsamości. Z jakim obrazem naszych partnerów w Unii i nas samych wchodzimy do tej organizacji – pod jakimi względami jesteśmy do siebie podobni, a pod jakimi różni? (…)
Podobnie jak w ubiegłych latach (1992, 1994, 1996, 2001) prosiliśmy respondentów, aby za pomocą zestawu cech ułożonych w przeciwstawne pary scharakteryzowali typowego Europejczyka i typowego Polaka. Układ cech, jakie badani przypisywali Polakowi i Europejczykowi, obrazuje stereotypowy wizerunek każdego z nich.
Analiza zmian dotyczących stereotypowego wyobrażenia Polaka i Europejczyka prowadzi do czterech głównych wniosków:
(1) wizerunek typowego Europejczyka jest bardziej stabilny w czasie niż wizerunek typowego Polaka;
(2) zmiany w obrazie Polaka i Europejczyka, jakie zaszły w ostatnich trzech latach, mają charakter ilościowy, a nie jakościowy. Bardziej zasadnicze zmiany w niektórych wymiarach ocen widoczne są natomiast z perspektywy ostatnich kilkunastu lat. Największe zmiany w autocharakterystyce Polaków dotyczą ich stosunku do pracy zawodowej i kariery oraz wiążą się z wyraźnym dowartościowaniem tej sfery życia;
(3) po odnotowanym w 2001 roku wyraźnym pogorszeniu się autostereotypu Polaków obecnie obserwujemy poprawę w tym zakresie;
(4) wizerunki Polaka i Europejczyka mają ze sobą coraz więcej wspólnego. Oznacza to, że Polacy we własnej ocenie są coraz bardziej podobni do Europejczyków.
Mimo tych zmian autostereotyp Polaka nadal w znacznym stopniu odbiega od stereotypowego wyobrażenia mieszkańca Europy Zachodniej. Tym, co w opinii społecznej nadal w największym stopniu odróżnia Polaka od Europejczyka, są przede wszystkim warunki życia, system wartości oraz pewność siebie.
Reklama: