Jadłowstręt psychiczny
Autorzy: Wioleta Chodkowska
Autor/autorzy opracowania:
- Wioleta Chodkowska
Źródło: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Redakcja naukowa prof. M. Jarema, prof. J. Rabe-Jabłońska. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa
Kategorie ICD:

Jadłowstręt psychiczny rozpoznaje się na podstawie czterech kryteriów.
Pierwszym z nich jest spadek masy ciała do wartości niższej o 15% od prawidłowej wagi przy danym wzroście i w danym wieku.
Kolejnym kryterium jest narzucone sobie unikanie „tuczącego” jedzenia celem zmniejszenia masy ciała. Osoby chore oceniają siebie jako otyłe, oraz boją się przytyć. U kobiet dochodzi do zaprzestania miesiączkowania, a u mężczyzn do utraty potencji, jednak jest to objaw o mniejszym znaczeniu diagnostycznym.
Jadłowstręt psychiczny przybiera dwie formy – restrykcyjną, która polega na ograniczaniu posiłków, lub bulimiczną, kiedy to podczas epizodów jadłowstrętu występują napadu objadania się i/lub wymiotów, nadużywania leków przeczyszczających etc.
W przypadku typowego jadłowstrętu pacjentki mają zaburzony obraz własnego ciała, w wyniku czego uważają, że są za grube. W postaci atypowej osoby chore mają świadomość tego, że są za chude, jednak nie mogą porzucić restrykcji dietetycznych.
Początkowo chorzy kryją się z ograniczeniem jedzenia. Zmniejszenie masy ciała powoduje u nich przejściowe zadowolenie, często również nadmierną aktywność. Stopniowo zwiększa się koncentracja na unikaniu jedzenia oraz liczeniu kalorii.
Zasady ograniczające posiłki są coraz bardziej restrykcyjne. Zwykle współistnieją objawy lękowe i depresyjne. Może dojść do zaburzenia funkcji poznawczych. Obserwuje się zmiany zanikowe tkanek i liczne objawy somatyczne i powikłania.