Helen E. Fisher i wsp. [1] przywołują we wstępie swojej pracy wyniki poprzedniego badania z zastosowaniem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) osób będących w szczęśliwym związku miłosnym oraz konkluzje tych badań, mówiącą, że stan zakochania jest raczej zorientowanym na cel stanem motywacyjnym (bardziej niż emocją). Neurobiologicznie ten stan ukierunkowanej na osobę motywacji oparty jest na aktywności (miedzy innymi) systemów dopaminergicznych (nagrody), toteż wpływa bardzo silnie na zachowanie osoby zakochanej. Omawiane tu badanie, opublikowane Journal of Neurophysiology (2010) jest dalszym krokiem tego zespołu w badaniach nad zjawiskiem miłości („romantic love”), ale analizuje aktywność układów neuronalnych w kontekście odrzucenia miłości („rejection in love”).
Reklama: