„Moje dziecko bije inne dzieci? – to niemożliwe

Naprawdę zaczepia, nie reaguje na kary? – nie mogę w to uwierzyć. W domu jest takie spokojne (...)”

To częsta reakcja rodziców; bywa jednak i tak:

„Obawialiśmy się, że tak będzie. W domu jest podobnie. Piotruś nikogo nie słucha, wszystkich bije. Kary zupełnie nie skutkują-jakby mu nie zależało na niczym. Myśleliśmy, że może w przedszkolu wśród nowych osób, będzie inny (...)”

Opisane powyżej sytuacje nie należą wcale do takich rzadkich. Wychowawczynie nie radzą sobie z takim dzieckiem (mając dodatkową przynajmniej dwudziestkę), rodzicom wstyd jest za córkę lub syna...Co wtedy robić:

• najpierw przyjrzeć się sytuacji rodzinnej dziecka – może coś zostało w niej zaburzone, zmienione przez co córka lub syn czują się źle, niepewnie; coś nagle zmieniło się (np. mama poszła do pracy a dziecko do przedszkola, zmarła ukochana babcia lub też uwielbiana świnka morska, tata wyjechał na dłuższy czas); często nam samym trudno jest to dostrzec – warto wtedy porozmawiać o tym ze specjalistą (psychologiem dziecięcym)

PAMIĘTAJMY – DZIECKO MA PRAWO ODCZUWAĆ DANĄ SYTUACJĘ NA SWÓJ SPOSÓB, TO CO DLA NAS NIE ZNACZY NIC WIELKIEGO, DLA NIEGO MOŻE BARDZO WIELE I ODWROTNIE

• rozmawiać z dzieckiem, rysować, spędzać wspólnie czas

• mówić do niego co czują inni gdy je bije, że rodzicom jest bardzo smutno gdy tak się zachowuje

• chwalić za pozytywne zachowania, pomoc innym, opanowanie się i brak agresji

• przyjrzeć się sytuacji przedszkolnej, porozmawiać z wychowawczynią (można poprosić by dziecko np. narysowało co robią w przedszkolu albo przedstawiło jakąś trudną sytuację z przedszkola)

• często dobre efekty daje nagradzania za grzeczne zachowanie np. w postaci serduszek, kwiatków, motywując urwisa do zmiany

• powróćmy jeszcze raz z dzieckiem do zasad – co wolno a czego nie wolno robić – narysujmy to na dużych kartkach i powieśmy w widocznym miejscu – wskazując odpowiednią planszę gdy dziecko złamię jakąś zasadę lub zrobi coś uznanego jako dobre dla dzieci

• nie odpowiadajmy agresją na agresję – nie przyniesie to żadnego efektu

• gdy syn lub córka są wściekłe, stwórzmy mu miejsce, by mogli to bezpiecznie wyrazić (własny pokój, łóżko) a dopiero gdy się uspokoją, rozmawiajmy

• pomóżmy dziecku rozładować agresję np. namówmy by narysowało tą trudną sytuację a następnie zniszczyło ją lub kreśląc z całej siły niemal na oślep po kartce

• porozmawiajmy z rodzicem dziecka wobec którego te zachowania są najsilniejsze – może pozwoli to zobaczyć jeszcze coś innego w tej sytuacji

• nie odrzucajmy dziecka

• zastanówmy się co ono chce w ten sposób osiągnąć – może szuka naszej uwagi oraz większego zainteresowania (lub też dotyczy to innej osoby)

• zapiszmy go na dodatkowe zajęcia sportowe (wspólnie zadecydujmy z dzieckiem jakie), by w bezpieczny sposób mogło rozładowywać swoją złość

• jakakolwiek praca pani w przedszkolu bez uprzedniej rozmowy z rodzicami nie ma sensu, bowiem zupełnie inaczej musi ona podejść do dziecka po trudnym przeżyciu niż do rozpuszczonego przedszkolaka, który wypróbowuje jej granice wytrzymałości, to samo dotyczy rodziców – rozmowa z wychowawczynią jest nieodzowna