W ostatnich czasach przeprowadza się badania dotyczące wpływu czynników neurobiologicznych na  agresji - rzuca to nowe światło na omawiany problem.

Agresję rozpatrywać można pod względem dwóch zagadnień: agresora jako sprawcy, i ofiary, która najbardziej odczuwa skutki przemocy.

Agresor

W czasie prowadzenia badań powstało wiele teorii dotyczących przyczyn agresji w kontekście funkcjonowania organizmu. Cezare Lombrozo stworzył tezę pt. ,,moralny imbecylizm” oznaczająca ,,urodzonego kryminalistę” jako osobę wyróżniającą się w sposób szczególny. Teoria ta dała początek biologicznego postrzegania agresji, jednak dziś ma tylko znaczenie historyczne.Później pojawiły się inne koncepcje dotyczące neurobiologicznego, genetycznego i endokrynologicznego (teoria testosteronu) spojrzenia na pojęcie agresji.

Współcześnie wiele badań dotyczy paradygmatu biologicznego, który skupia się na działaniu i strukturach mózgu, neuropsychologii i neurobiochemii. Wiadomo, że mimo dużego znaczenia czynników biologicznych, uwzględnia się też czynniki psychospołeczne i inne elementy związane z omawianym zagadnieniem.
 

fot. ojoimages

Agresja wymaga szerokiego rozpatrywania jako efekt zmian neurobehawioralnych, a nie jako prostej zależności: mózg-przemoc. W tym przypadku na mózg powinno się patrzeć jak na ,,arenę”, na której występują te zachowania, i która ma częściowy, mniej lub bardziej znaczący, modulujący wpływ na ich charakter.

Monitorowanie zmian zachodzących w mózgu jest możliwe dzięki rozwojowi nowoczesnych technik badawczych i diagnostycznych. Przeprowadzono badania za pomocą PET (pozytronowa tomografia emisyjna) i TK (tomografia komputerowa), które zobrazowały struktury i funkcjonowanie mózgu sprawców przestępstw.

Wyniki wykazały zaburzenia i patologiczne zmiany w ich mózgach: spadek przepływu krwi i zmniejszony metabolizm glukozy w płatach czołowych i lewym płacie skroniowym. Okazało się również, że u przestępców, którzy nie odczuwali poczucia winy, metabolizm w lewym płacie czołowym również był obniżony.