Czym jest seksoholizm?

Spis treści:

1. Czym jest seksoholizm?
2. Diagnoza i leczenie seksoholizmu

Czym jest seksoholizm? 

Nadmierne zainteresowanie tematyką erotyczną, nazywane jest także hiperfilią, hiperlibidemią oraz hiperseksualnością. Warto zwrócić uwagę na zjawisko erotomanii, gdyż występuje ono zarówno u kobiet (wtedy mówimy o nimfomanii) oraz u mężczyzn (inaczej satyryzm). Według klasyfikacji ICD-10 obydwa te stany zaliczane są do dysfunkcji seksualnych. Zaburzenie to nie jest spowodowane chorobą bądź zaburzeniem organicznym. Dla wielu pacjentów potrzeba seksualna jest tak ważna, że stanowi najważniejszy sens życia. W 80% przypadków seksoholizm dotyka mężczyzn, pozostałą część stanowią kobiety.

Seksoholizm może mieć charakter:

• trwały (mamy tutaj do czynienia z bardzo częstymi zmianami partnerów, bardzo dużą aktywnością seksualną, częstym oglądaniem stron erotycznych)
• nawracający (pojawia się w różnych okresach życia, dominują tutaj nieświadome cechy seksualne).

W sytuacji, gdy sposób zaspokajania potrzeb seksualnych osoby bliskiej zaczyna budzić niepokój, powinniśmy zwrócić się z tym do specjalisty seksuologa bądź psychologa (ze specjalnym przygotowaniem). Wiele osób ukrywa swój problem, inne w momencie, gdy sobie z nim nie radzą same szukają pomocy i wsparcia u bliskich oraz specjalistów.

Osoby dotknięte seksualizmem bardzo często wykazują takie cechy jak: nieśmiałość, poczucie niższości, problem w kontaktach z innymi osobami czy niewiara we własne możliwości seksualne. Podniecenie seksualne prowadzi do wydzielania opioidów. Wpływają one na tzw. układ nagrody w naszym mózgu. Działają zatem na mózg bardzo podobnie jak np. narkotyki i mogą prowadzić do uzależnienia. Badania naukowe pokazują, że seksoholizm występuje także u osób, które mają uszkodzone płaty czołowe mózgu oraz ciała migdałowate.

Diagnoza i leczenie seksoholizmu 

Diagnoza seksoholizmu związana jest z koniecznością przeprowadzenia bardzo szczegółowego wywiadu z pacjentem i jego bliskimi. Najlepiej umówić się w tym celu do specjalisty. Według klasyfikacji ICD-10 w celu pozytywnego rozpoznania seksualizmu konieczne jest stwierdzenie trzech objawów z listy ustalonej przez specjalistów. Leczenie w wielu przypadkach jest długotrwałe i wymaga zaangażowania samego pacjenta, jego bliskich oraz uczęszczania na psychoterapię. Zajęcia mogą odbywać się indywidualnie bądź grupowo.