Współwystępowanie chorób psychicznych: jeden pacjent, wiele problemów

Znaczenie współwystępowania chorób psychicznych w procesie leczniczym

Pacjent obarczony kilkoma jednostkami naraz z pewnością wymaga większej uwagi psychiatry, jego leczenie jest też zdecydowanie trudniejsze niż w przypadku osób borykających się z jedną chorobą psychiczną – nie oznacza to jednak, że nie ma możliwości rozwiązania wszystkich problemów. Takowa możliwość oczywiście, istnieje, jednakże w przypadku współchorobowości uporanie się ze wszystkimi dolegliwościami może zająć trochę czasu.

Opanowanie wszystkich objawów psychiatrycznych jednocześnie czasami nie jest możliwe. Z tego względu psychiatra może zapytać chorego, które to dolegliwości najbardziej mu doskwierają. Osoba z depresją i objawami lękowymi może uznać, że największych trudności w codziennym funkcjonowaniu doświadcza na skutek obniżonego nastroju – w takiej sytuacji najprawdopodobniej jako pierwsza zostanie wdrożona terapia depresji.

Zdiagnozowanie wszystkich przypadłości danego pacjenta jest istotne z tego względu, że możliwe jest przepisanie takich leków, które będą jednocześnie łagodziły objawy kilku różnych jednostek. Przykładem niech będą leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, które mogą zarówno wywierać korzystny wpływ na łagodzenie objawów depresji, jak i zmniejszać natężenie objawów lękowych.

fot. panthermedia

Współwystępowanie chorób psychicznych dotyczyć może również jednostek, które – choć miewają bardzo podobne objawy – leczone są w zupełnie inny sposób. Tak jest w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej i zaburzenia osobowości typu Borderline. W leczeniu pierwszego z nich dominuje farmakoterapia, z kolei w przypadku drugiego najistotniejszą rolę odgrywa psychoterapia. Pacjent może jednak cierpieć na oba problemy jednocześnie i wtedy zachodzi konieczność wprowadzenia odpowiednich modyfikacji w planie leczenia.

Wykrycie wszystkich problemów danego chorego jest niezwykle istotne – jako przykład można podać chociażby współwystępowanie chorób psychicznych z zaburzeniami osobowości. Pacjent chorujący na depresję, mający jednocześnie paranoiczne zaburzenia osobowości – przez ciągłe przeświadczenie o tym, że otoczenie próbuje mu zaszkodzić – może negować potrzebę stosowania np. leków antydepresyjnych. Wiedza o tym, że takowe zaburzenia osobowości są obecne, może pozwolić odpowiednio zmodyfikować podejście do chorego i dostosować terapię tak, aby faktycznie możliwe było uzyskanie jej efektów.

Choroby i zaburzenia psychiczne współwystępują – taka sytuacja utrudnia nieco postępowanie terapeutyczne, ale nie uniemożliwia uzyskania poprawy stanu pacjentów. Kluczem do sukcesu jest właściwa diagnostyka, dlatego też podczas wizyty u psychiatry powinno się poinformować lekarza o wszystkich swoich dolegliwościach – nawet tych, które nam wydają się pozornie błahe.