Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

od 18 lat choruje na anoreksje, od 12 na bulimie.....przeszłam wiele terapii i ośrodków leczenia zaburzeń odzywiania.....niby waga jest w normie, niby zyje normalnie: pracuję, skonczyłam studia, mam przyjaciól, mieszkanie, samochód, podróżuje....nie mam partnera i nigdy go nie miałam...heh....ciekawe czemu...?
nie mam siły juz z tym gównem żyć. wiem, że nigdy nie pozbede sie nienawiści do siebie, poczucia straconego czasu, najlepszych lat zycia na chorowanie, patrzenia jak moje rówiesnice mają mężów, dzieci, własne zycie..a ja? ciągłe uciekanie od siebie, oszukiwanie siebie, brak uczuć, gonitwa mysli, dialogi wewnętrzne, poczucie winy i wstydu, wyrzuty sumienia o dosłownie wszystko, nieumiejętność podjęcia decyzji i to uczucie..jakbym obserwowała zycie zza szyby...niby żyję ale nie zyje.....ale NIBY jest dobrze....więc czemu chcę skonczyc tę mękę???