Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Moj tato mA 63 lata i jest po odwyku. Z tego co mi opowiedziano, przypuszczam, ze mial delirium i mozliwe ze tez udar, bo nie funkcjonowal normalnie ani fizycznie, ani psychicznie. Potrzebowal troche czasu aby znow zaczac chodzic. To bylo przed rokiem. Po wyjsciu ze szpitala zaczal powoli znowu pic alkohol. Podobno doprowadzil sie znowu do delirium, ale w szpitalu nie byl. W tej chwili przyjechal do mnie. Jest slaby i trzesa sie mu rece tak, ze picie herbaty konczy sie ochlapaniem wszystkiego w kolo. Wiem, ze moj tato pil alkohol nawet podczas podrozy do mnie. Nie wiem, czy radikalny odwyk dobrze mu zrobi. Ja mieszkam w Austri, tzn. jest problem z opieka lekarska i lekarstwami( ubezpieczenie za granica). Jak mam z nim postepowac? Czy powinnam mu od czasu do czasu dac lampke wina i powoli ograniczyc do zera, czy od rau w ogole nic?
Bede wdzieczna za rade, bo jestem niepewna. Bedac w polsce nie mialabym watpliwosci i nie pozwolila mu pic, ale tu nie jestem pewna.
Pozdrawiam
Joanna

Wiesz tzw. kielonek pomoże, ale na krótko podaj tacie witaminy, magnez, żelazo niech dużo pije wody mineralnej i jak masz możliwość to glukozę (ewentualnie wodę z cukrem) tato ma wypłukany organizm bardzo i dla tego tak się dzieje.

Absolutnie-całkowita abstynecja-o alkoholu.

Jestem alkoholikiem znam tę chorobę od środka,to podstępna bestia nie wie pani jak bardzo,po zaprzestaniu picia wcale nie przestaje się być alkoholikiem, organizm wywiera różną presję na zachowanie,stajemy się chorzy,doskwiera nam wszystko,od drżenia rąk,zimnych potów,biegunki,aż po sprawy psychiczne-typu nerwowe zachowanie,lęki,depresja,aż po myśli samobójcze,to normalne tak działa alkoholizm i powoduje chęć picia i uśmierzenia bólu psychicznego.Nic to nie daje na dłuższą metę zamknięte koło czym dłużej pozwalam sobie na odreagowanie alkoholem tym gorzej,najważniejsze jest wsparcie bliskich,krytyka nic nie da, wsparcie i zrozumienie .Oczywiście przejście samego delirium może być śmiertelne,ale jeśli tato jest z tobą i jakoś tam się trzyma to nie dawaj mu wódy to nic nie da powiedz że akceptujesz go jako alkoholika i jest dla ciebie bardzo ważny nie chciałabyś aby mu się coś stało,wiem to dla nas jest ważne,jeśli będziesz go krytykowała będzie miał poczucie winy i znów zonk złe samopoczucie-musze się napić,tak myślimy nie dziw się,to choroba-POWODZENIA.

Wszystko się zgadza co napisałeś dodam jeszcze. że też trzeba mieć silną wole, samozaparcie i ogromną chęć do życia w trzeźwości i siłę do walki z pokusami bo one przychodzą w tak podstępnych momentach że ciężko się z orientować że nasz organizm i podświadomość ciągnie nas do alkoholu (wtedy właśnie stajemy się drażliwi).
A Ty jak sobie radzisz, trwasz w abstynencji??

nie ------ograniczyłem picie chciałem całkiem,bo wiem że to cholerstwo zabija moje ja,studiowałem psychologię i wiem czym jest ego ale jak jest się uzależnionym to wszystko się miesza raz jesteś człowiekiem raz nie wiadomo czym,choć jestem ateistą staram się żyć według zasad Chrystusa,nie czyń drugiemu nic złego,za dużo złego ludzie czynią wśród siebie-dobre uczynki wrócą podwojoną siłą.wybaczać to wielkie słowo,ale czy ktoś zna znaczenie tego słowa,wiem oddaliliśmy się od tematu ale tato jeśli przyjechał to może czuje że jeszcze wszystko nie jest stracone między wami i spróbuj pogadać z nim -powodzenia- alkoholik tomasz

nie podawaj mu nic z wyjątkiem lampki czerwonego wina wytrawnego (egri), w razie konieczności . Usuń z jego widoku jakiekolwiek butelki i kieliszki i wyrzuć je z domu aby się mu nie kojarzyły .
Podawaj mu rano acerolę (naturalną witaminę c).

Zero alkoholu. Czy ktoś mógłby zamknąć temat?

a co on Ci przeszkadza?