Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Dzień dobry, bardzo proszę kogoś kompetentnego o pomoc i radę:
Chciałabym zbadać swoje zdrowie psychiczne, a nie mam pojęcia, jak się do tego zabrać.
Sytuacja jest następująca: od kilku lat mąż sugeruje mi chorobę psychiczną (w mojej rodzinie były takie przypadki- babcia i jej siostra). Z jednej strony przypuszczam, że taką sobie obrał metodę argumentacji w kłótni. Z drugiej strony sama chciałabym się upewnić, że ze mną wszystko w porządku. Tak więc chciałabym zrobić jakieś badanie ( w miarę możliwości w placówce publicznej) i w dodatku mieć zaświadczenie na piśmie. Od dwóch lat mieszkam sama z córką, mąż się wyprowadził, miewam gorsze dni (gniew, agresja, zniechęcenie), ale zakładałam, że jest to norma dla samotnej, zmęczonej, pracującej matki (córka ma dopiero 3 lata). Mam "obsesję' na punkcie czystości, bakterii, sprzątania domu, jestem pedantką itp. Zdaję sobie sprawę, że jest to trochę ponad normę, ale nie wiem, czy może być uznane za zaburzenie psychiczne uniemożliwiające wychowywanie dziecka. Radzę sobie z dniem codziennym, opieką nad dzieckiem, pracą zawodową, opiekuję się też wiekowym dziadkiem, mimo że sama cierpię na przewlekłe schorzenie kręgosłupa. Niepokoję się, że w razie stwierdzenia u mnie jakichś zaburzeń psychicznych mąż może to wykorzystać i pozbawić mnie opieki nad dzieckiem (jak grozi). Bardzo proszę o pomoc - jestem w ślepym zaułku, nie wiem, czy faktycznie mam jakieś zaburzenia i szkodzę mojemu dziecku, czy są mi one wmawiane. Z drugiej strony boję się, czy "nadgorliwy" lekarz nie wystawi mi wilczego biletu.

chyb alepiej wybrać się do psychologa w poradni zdrowia psychicznego, po kilku rozmowach i testach będziesz wiedziala na czym stoisz, i czy masz jakies sklonnosci do zaburzen psychicznych i dopiero wtedy pojdziesz do lekarza. tego się nie diagnozuje ot tak, jak np po pobraniu krwi, troszkę niestety bardziej skomplikowane nie panikuj na wyrost

No niestety musisz pójść do psychologa lub poradni (np. DDA/DDD) . Z tego co opisujesz można wywnioskować jedno, chorobliwe sprzątanie jest …..chorobliwe i ma ono swoja przyczynę . nie jestem od diagnozowania na odległość (nawet jak to co opisujesz to pewien standard) . idź do psychologa i to migiem bo na sprzątaniu może się nie skończyć a dziecko też będzie cierpieć.

wydaje mi się, że na razie psycholog kliniczny, nie każdy wychowal sie w rodzinie, gdzie co najmniej jedno z rodzicow bylo/jest alkoholikiem. syndrom DDD (nie jest to w zadnym wypadku choroba psychiczna!) to na pewno będzie za kilkanaście lat miala Twoja córka, jesli nic ze swoim stanem i samopoczuciem psychicznym nie zrobisz. po prostu najpierw jednak idz do psychologa w poradni zdrowia psych. mozesz miec jakies objawy nerwicy, ale nie stanowiloby to podstawy do odebrania dziecka. dla dobra swojego, i córki, po prostu podejmij terapię.