Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

mam 21 lat 2 lata temu stracilam najleprzego przyjaciela chlopaka umierał na moich oczach dlugo dochodzilam do siebie nie potrafilam z nikim o tym pogadac teraz ucze sie zyc na nowo ale ciagle mi ktos przeszkadza a szczegolnie babka mam szacunek do starszych osob i nie powiem jej zeby sie o demnie odpier...ła uwaza ze jestem juz stara powinnam sie ustatnowac znalesp prace i męża łatwo jej mowic ciagle becze mam dosc wszystkiego wtracania sie dyrygowania mama mnie rozumie tata nie wiem raczej nic nie mowi niechce raczej zeby bylam taka jak bylam 2 lata temu bez zycia bali sie o mnie ze zrobie sobie krzywde ale nawet o tym nie myslalam ale teraz mysle chcialabym im dokuczyc ale nie zmarnuje sobie zycia bo komus obiecalam strasznie mi go brakuje...musialam sie wygadac