Forum: Psychoterapia

Witam tu ewa 23lata.mam dwóch wspaniałych synków 4letniego i półtorarocznego i bardzo ich kocham. jednak ostatnio coraz częściej zdarza mi się uderzyć któregoś gdy mnie nie słuchają za ktorymś razem z kolei potrafię szybko stracic panowanie nad sobą...daję klapsa i czasem nie tylko,nie raz poszarpnę i ogólnie w tej furii zachowuję sie do nich zbyt agresywnie.nie umiem sobie z tym poradzić po każdym klapsie czuję się fatalnie żałuję i przepraszam dzieci,przytulam,niewiem dlaczego nie umiem zapanować nad swoją agresją,wiem że robie źle i krzywdze dzieci.czuję sie bezradna i bardzo mi źle z tym,nie chce tak dłużej proszę o jakąkolwiek pomoc,porade,już niewiem jak mogę zapanować nad swoimi nerwami.dodam jeszcze tylko że tak jakby sama ich wychowuje tzn.mieszkam z ich ojcem ale on nie interesuje się za bardzo i tylko ciągle krytykuje mnie,może to troche wszystko wina tej skomplikowanej sytuacji pomiędzy mną a ich ojcem...już sama niewiem...pomocy

Witam Ewo!!!!

Wcale nie watpie, ze kochasz swoje dzieci i zrobilabys dla nich wszystko...a,to ze tracisz cierpliwosc, zaczynaja Cie denerwowac, swiadczy ze jestes po prostu zmeczona. Z twojej wypowiedzi wynika, ze wlasciwie sama zajmujesz sie ich wychowaniem i na Tobie glownie ciazy obowiazek opieki nad dziecmi. Moze poszukaj, choc na kilka godzin w tygodniu jakiegos zastepstwa, opiekunki, i wyjdz z domu, zapisz sie na jakis sport, kurs gdzie bedziesz mogla sie odprezyc, choc przez chwile zajac soba-ot taka mala odskocznia od codziennosci. Kazdy tego potrzebuje. Kazda matka chce jak najlepiej dla swoich milusinskich co nie znaczy, ze jest w stanie od rana do nocy nimi sie zajmowac i byc do tego zadbana, usmiechnieta. Takie piekne, mlode, wyrozumiale kobiety mozna zobaczyc glownie na filmie. Glowa do gory i kilka godzin w tygodniu dla siebie......

Dziękuję za odpowiedż, zrozumienie i podniesienie na duchu. Muszę pomyśleć nad jakąś małą odskocznią.DZIĘKUJĘ

Witam! twój konflikt z mężem (pomimo zmęnczenia) ma wpływ na twoje zachowanie. Nie możesz pokazać albo wyrazić swój gnew czy niezadowolenie mężem (s tego co napisałaś, rozumię, że znosisz to dośc długo). A dzieci są słabsi i nie potrafia tobie odpowiedziec. Dla tego wyrzucasz na nich swój gniew.
Powinnaś porozmawiać z psychologiem, który tobie poradzi, jak razładować negatywne emocje, jak rozwiązać konflikt z męzem, jak zachować się w sytuacjach złości... To może być 1 konsultacja, ale napewno pomoże. I trzeba planować swoje życie tak, żeby pomimo obowiązków byl i czas dla siebie. Bo szczęśliwa matka może dać dzieciom znacznie więcej...

cóż, dzieci sa niczemu winne, ale czasem cieżko sie opanować sama mam małego synka i choć niedaję mu klapsów - ma dopiero 10 mcy, to czasem też się wsciekam gdy marudzi bez powodu i kaprysi a ja przed chwilą pokłóciłam sie z mężem, rozumiem to całkowicie, ale staram sie jak najmniej podnosić głos bo wiem ze na małe dziecko oddziaływuje wszystko z zewnątrz, najbardziej chyba te złe sygnały

Witaj Ewo.Jesteś młodą mamą.To,że wychowujesz sama dzieci jest dużym plusem i bierzesz odpowiedzialność na siebie.Twoje zachowanie wynika wyłącznie z sytuacji jaką masz w domu.

Ewo to jest tak,że ja znam taką samą sytuację z tym,że matka dzieci była starsza, a zawsze biła starszego.Zawsze mnie mnie to denerwowało, taka faworyzacja dzieci w nerwach.

W sumie mąż nie powinien Cię krytykować za Twoje zachowane skierowane w stronę wychowania synów.
Ewo nie wiń się za te zachowania

Ja widzę światełko w tunelu Porozmawiaj z osobami Ci bliskimi o sytuacjami Nie załamuj się .Jakbyś chciała porozmawiać to pisz do mnie.Służę Ci radą.

Cieżko ci bedzie powstrzymac ta agresje,moze porada psychologa takze by pomogła,dzieci nie sa winne niczemu lecz przewaznie na dzieciach to wszystko sie odbija i ma swoje konsekwencje w dalszym zyciu dzieci.Beda nastolatkami oby tak nie reagowaly agresywnie jak ty,musisz sie troche opanowac wiem ze to nie łatwe ale warto