Forum: Rehabilitacja psychologiczna

Nie wiem czy to dobry dział.. Grzesiek 21 lat. Cześć od około 2 lat moje życie zamienilo sie w wielkie nic. Od małego chodziłem na ryby to byla moja chyba pasja praktycznie cały czas oglądalem filmiki chodzilem po 5 razy w tyg nad wodę. Cały wolny hajs wydawałem na sprzęt wędki itp. I nagle przestało mnie to interesować właściwie nic mnie juz nie interesuje.. może zaczne od momentu jak zobaczylem zmiane. Bylo to w tamtym roku jakoś kwiecień chciałem jakieś zmiany i zwolniłem sie z pracy szukając innej wysyłalem cv tam gdzie " miałem " jakies szanse sie dostać jestem po zawodówce bez zawodu.. i tak czekalem az siostra spytala czy nie chce isc do niej na majówkę smażyć gofry w lodziarni to poszedlem i wtedy zacząłem zachowywac sie według innych jak pusty czlowiek robilem swoje z nikim praktycznie nie gadalem myślałem o czym innym jakies wspomnienia 0 skupienia na tym co sie dzialo. Po powrocie pojawily sie pierwsze mysli samobójcze w takim stopniu ze liczylo sie tylko dla mnie zeby znaleźć prace miec ubezpieczenie i rozbić sie autem w drodze do do tej pracy. I w lipcu znalazlem na stacji, ale przy granicy i byly to zmiany po 12h. Praktycznie dzien w dzien myslalem o ktore drzewo sie zabic jak zareagują rodzice siostra czy nie zepsuje im zycia itp i na poczatku sierpinia znalazlem dziewczyne ktora mieszka 600 km odemnie nagle zapalilo sie światełko nadziei zaczalem chetniej jezdzic do tej pracy zbierac hajs i w dni wole urlop nawet wykorzystałem jeżdżąc do niej no i ten zapał moze trwał miesiac po ktorym wszystko wrócilo do normy czyli myśli samobojcze brak checi do dzialania itp. Zwolnilem sie pod koniec lostopada, bo kolega pracowal w niemczech przy dojeniu krów to spakowalem sie i pojechalem po czym okazalo sie ze dojenie zamias trwac 5 h to trwalo 7/8 i robilo sie to 2 razy na dobe. Zanim sie wykąpałem zjadlem to zostawalo 2 h spania góra 3 i po 2 dniach wróciłem. Wtedy cos we mnie pęklo i powiedzialem wszystko mamie. Pojechałem do psychologa i stwierdzila ze mam ciężką depresje, zaburzenia osobowości, dda i mam chodzic na psychoterapie i brac leki no to chodzilem bralem i nic to nie dawalo jedynie co tydzień 100 zl z portfela uciekało. Przestalem to brac zostawilem dziewczyne i nie wychodzilem z pokoju mijał jeden dwa trzy i teraz juz leci 7 miesiąc dlugi coraz większe. Mama powiedziala ze zaluje ze mi chciala pomoc ze proponowala zmiane pracy itp ze jestem egoistą i nie potrafie nikogo pokochac a od ojca wyzwiska od najgorszych szczerze to on dla mnie nie istnieje. Wiecznie pił mial zawiasy za bicie mamy jak byłem mały. Pare dni temu powiedziala ze jak z nia nie pojade do psychologa to mam sie wyniesc z domu. Pojechalem i poszla ona pierwsza zostala tam cala sesje. Jak zapytalem sie co powiedzial to ona ze musi to przemyslec i powiedzial ze nie wychowali mnie do bycia doroslym i niech sie nie dziwi ze sobie nie radze teraz przestala sie czepiac i tak sobie mysle co ma to zmienic. Nie wiem co jeszcze napisac moze po przecinku napisze co czuje mysle itp. Brak chęci do działania, brak celu w życiu, samoocena na poziomie 0, brak pewności siebie, zwykłe wyjscie do fryzjera +100 do pulsu, myśli samobojcze, z drugiej strony nie zabije sie, bo sie boje, mam takie momenty ze mysle ze jest juz dobrze ytaka euforia checi do dzialania no juz bym najlepiej poszedl do pracy i po paru minutach czassmi godzinach csly ten zapal znika, spie po 12-14h i bardzo mam realistyczne sny w ktorych mam drugie zycie robie co chce nie mam problemow zadnych, nie potrafie spac w nocy wole w dzien, nie mam ochoty na seks praktycznie ten temat u mnie zniknął, zyje bo zyje nic nie czuje brzydko mowiac mam *** we wszystko. Nie wiem co ja mam robic, boje sie cokolwiek zrobic w temacie praca, bo nie wiem gdzie a jakby juz cos bylo to na sama mysl mnie boli brzuch ze stresu i caly sie trzęse. Jezeli cos jeszcze napisac to pytajcie. Wszytsko powiem tylko blagam powiedzcie co ja mam zrobic..

Stary musisz pogadać z psychologiem i ewentualnie mile widziana wizyta u psychiatry. Dobrze że masz pasję i warto ją kontynuować.Idź koniecznie do psychologa.Poszukaj w internecie opinii o psychologach w twoim miejscu zamieszkania itp. Warto rozmawiać i się wystrzelać ze swoich problemów.Trzymaj się i powodzenia.

Na początku psycholog, potem ewentualnie psychiatra. Nie jestem lekarzem ale może masz po prostu depresje. Jeśli tak to jest to uleczalne. Ale ja nie jestem lekarzem, tylko gdybam.