Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Zacznę od tego, że jaram zielone od 6 lat. Lecze sie psychiatrycznie w Polsce aktualnie a wszczesniej w Holandii. W Holandii diagnoza dla polskiego psychiatry wyglada nastepujaco:
Rozpoznanie zgodne z DSM IV:
- 292.11 Zaburzenia psychotyczne konopiowe z urojeniami
- 309.21 Lek separacyjny
- 309.81 Posttraumatyczne zaburzenia lekowe
- 295. 40 Zaburzenia schizofrenopodobne (?)
Wyniki testu BSI:
- skargi somatyczne 1.43 bardzo wysoko
- skargi kognitywne 2.83 bardzo wysoko
- wrazliwosc interpersonalna 2.25 bardzo wysoko
- depresja 2.67 bardzo wysoko
- lek 2.50 bardzo wysoko
- wrogosc 2.60 bardzo wysoko
- lek/fobia 1.00 wysoko
- myslenie paranoidalne 3.40 bardzo wysoko
- psychotycznosc 3.40 bardzo wysoko
Ogolnie jak chce to nie musze jarac ale jaram ze wzgledu na to, ze mieszkam z mlodszym o 3 lata bratem, ktory ma schizofrenie i odwala rozne akcje... od kradziezy, po cpanie psychotropow i lekow z apteki, ktore zawieraja kodeine. Jesli chodzi o mnie to od dluzszego czasu moj stan sie pogarsza... Nie odczuwam przyjemnosci, emocji, nic... Do swojej kobiety nawet uczuc pokazac nie moge, bo sie nie da... Cos mnie blokuje. Przez to, ze nie moge odczuwac tego co mogłem okolo 3 lat temu mam mysli "s"... Jestem bardzo inteligentym czlowiekiem, poniewaz psycholog w Holandii robil mi test na IQ i po tak dlugim stazu jarania moje IQ wyszlo ponad przecietne. Przy sluchaniu glosnej muzyki slysze jakies pikanie, jakby alaramu, bardzo mnie to schizuje... Ja wiem, ze to tylko jest w mojej psychice ale i tak musze wstac i przejsc sie do kuchni sprawdzic czy nic nie pika... Nie wiem czy to nie sa poczatki schizofrenii czy nie, aktualny psychiatra sadowy nic nie wspomina o schizofrenii a nie wiem co to moze byc... Jestem pewny, ze to nie jest od ziola, bo siedze w tym dlugo, jaram czy nie jaram zawsze jest tak samo. Znam ludzi, ktorzy jaraja dluzej ode mnie i albo jaraja dalej albo to rzucili i nic im nie jest. Dodam jeszcze, ze mialem bardzo ciezkie zycie rodzinne, ktore sie utrzymuje do tej pory. Mam 22 lata a siwych wlosow co raz wiecej przybywa a ja mysle nad szpitalem...

Każdy z nas jest inny.Niektórzy jarają ale wszystko jest do czasu.Szpital,to bardzo dobra decyzja i psychoterapia,bo życia rodzinnego nie miałeś łatwego a to też wpływa na psychikę w dorosłym życiu.Wszystko się zbiera i wybucha jak wulkan z czasem,bo jeden się martwi o wszystko a inny ma gdzieś i ma się dobrze.