Forum: Psychoterapia

Mam 31 lat i półroczne pierwsze dziecko.Mam faceta ale tak naprawdę czuje ze jestem sama z sobą. Nie chce mi pomagać, widze ze odkąd się syn urodził robi wszystko by z domu uciec a ja już nie mam siły z tym wszystkim,nie radze sobie. Chodze zła na cały świat, sfrustrowana.Czasem myślę o tym by skończyć z sobą. Wiem wiem mam dziecko i musze dla niego zyc, ale z drugiej strony jak pomyśle ze ma być obok matki której się żyć nie chce to tez nie widze sensu. Mój partner potrafi zaopiekować się małym, wszystko zrobi koło niego, tylko widzi ze ja zosia samosia wszystko sama zrobie .Po prostu przerasta mnie wszystko. Nie mam sił na nic,na spacer z małym, nie chce mi się z nim bawić, przez to czuję się wyrodną matką, nic mi się nie chce.

Będzie Ci pomagał i cieszył się z Tego jak mały chłopiec ...ale tylko wtedy jak bedziesz tryskała humorem, radościa i zawsze go chwaliła i mówiła mu jakim jest wspaniałym tatą ....Pozwól mu na to ...
Mężczyzni także uwielbiaja opiekowac się dzieciaczkami ..

Uwierz to działa ..i nie bój się mówic wprost partnerowi że potrzebujesz pomocy przy malenstwu ..On z checia Ci pomoże ...ale warunek jest taki, ze musi byc świetna atmosfera w domu ..
Jest tak już na swiecie poukładane, ze mężczyzni uciekaja wtedy gdy nie maja spokoju ...oni chccą mieć w domu radośc i spokój i kobietę ciepłą przyjaciółkę ...ja to załapałam ..i wszystko sie zmieniło na plus ..czego Tobie też życzę .....trzymaj się cieplutko

Jak czujesz ze jest za duzo to wyrzuc to z siebie wiecej i wiecej, tutaj, przyjaciolce albo idz do psychologa. Nie trzymaj tego w sobie. I popieram co Megi napisala
Trzymaj sie ! Pisz tutaj !

Tez czuje ze jestem sama ze wszystkim.wprawdzie nie mam meza i dziecka ale we wlasnym domu czuje sie jak widmo. Zero pomocy zero zainteresowania,

jak nie masz adresu to jak ci ktoś może odpisać??