Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam,

Jestem nowa na forum, w piątek dowiedziałam się, że mam ChAD, jestem na "górce" wiec dostalam od razu stabilizator, na razie czuję się dobrze, z resztą tylko troche się boję bo uważam, że trafiłam na wspaniałego lekarza, który dobrze się mną zajmie i poprowadzi. W każdym razie jest jedna sfera, która martwi mnie, ostatnio nawet bardzo, niewiele wiem o chorobie, troche czytałam i rozmawiałam z ludźmi ale właściwie wolałabym zapytać kogoś kto zna sprawę z autopsji. Chodzi o to, że pewnie jak większość kobiet planuje kiedyś mieć dzieci (mam 25 lat), to jest właściwie takie moje wielkie marzenie, mieć dzieci i być dobrą mamą, no ale właśnie: czy w ogóle jest możliwe być dobrą mamą chorą na ChAD? A co jak będę w dołku i przestanę się zajmować dzieciakami? Albo jak nadejdzie górka i zapożyczę się, albo zniknę, albo jeszcze nie wiem jakie głupoty... Jedni mówią, przecież bierzesz leki, będzie dobrze, no tak, biorę ale w ciąży brac nie wskazane, prawda? No i jak ja mam realizować swoje marzenia? Jak mam coś zaplanowac jak nie wiem nawet kiedy mnie coś przygniecie albo wzniesie na wyżynę?

Wypowiem się jako dziecko osoby chorej na ChaD.
Wg mnie ta choroba powinna wykluczać posiadanie dzieci. To co ja przeszłam z moją matką, tego nie da się opisać.
Fakt, że niechętnie się leczyła, i jej stan był nieraz tak zły, że zbierało ją z ulicy pogotowie, ale nikt nie chciałby takiego życia.
Dziecko nie jest zabawką, którą mozna odłożyć jak się znudzi. Osoby chore na Chad są delikatnie mówiąc niezrównoważone. Nikt nie pozwoliłby im na pracę w szkole czy przedszkolu. Do własnego dziecka trzeba mieć tak wiele cierpliwości, że zdrowa osoba ledwo nieraz wytrzymuje.
Jest wiele innych możliwości spełnienia się niż macierzyństwo.

Być może jest tak, że w miarę upływu czasu choremu się pogarsza. Nie ukrywam, że sama parę razy w swoim życiu zachowałam się nierozważnie i ktoś mógłby mnie uznać za osobę niezrównoważoną, ale perspektywa, jak mówisz, bycia niezrównoważoną delikatnie mówiąc, przeraża mnie o tyle, że jeśli tak faktycznie jest to bardzo zle bo dla mnie nie ma mozliwosci spelnienia bez maciezynstwa!

Z drugiej strony pracowalam i w przedszkolu i w szkole, co prawda razem jakies moze 3 lata by sie zebraly, ale jestem jeszcze w miare mloda i pamietam, a bylo to niedawno, ze radzilam sobie calkiem dobrze (prace stracilam jak zachorowalam) a wiec prosze niech tylko ktos potrwierdzi lub zaprzeczy, czy choremu pogarsza sie z wiekiem i czy ktos jest szczesliwym rodzicem chorym na ChAD a przede wszstkim czy ma szczesliwe dziecko?

Choruję na CHAD jestem samotną matką mam 8 letnią córkę . W ciąże zaszłam w trakcie mani z draniem który wogóle nie interesuje się dzieckiem
Nie daję sobie rady nigdy świadomie bym się nie zdecydowała na dziecko .

Jestem matka 3miesiecznego dziecka i choruje od 12lAt ma chaD nie planowalam go i ti do tego ojcem jest musulmanin generalista esecuzione biografia gamie marmi nie posi nt Kiev dzieci

Ja choruje na ChaD mam male dziecko do tego z nieodpowiednim ojcem i jak narazie ko poet ie sobie nie daje z nim rady i mysle se to zie nie zmieni l wiec chcialam dac rade chorym na Chad nie planujcie nigdy ciazy a jezeli sie wydarzyla to nie abortujcie dziecka bo jestem przeciw ale mysle ze Dal do ra dziecka dobrze gg bylo oddac je do adopcji