Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Pisze jako zona CHADowca,
Drodzyy CHADowcy opiszcie prosze wasze zmiany nastrojow, jak postrzegacie wtedy najblizszych w takich sytuacjach a jak oni was postrzegaja?
Jestem ciekawa co byscie chcieli aby zrobily wasze drugie polowki w takich momentach?
Naswietlcie nam troche tej sprawy, moze pomogloby to nam troche was zrozumiec i nawet poprawic atmosfere w domu, kiedy przychodza takie nie ciekawe zmiany. Z gory dziekuje.

W manii rodzina jest męcząca, przeszkadza, blokuje w realizacji celów, najlepiej jakby znikła, albo pan/pani chadowiec się ulotni, gdyż zmęczy się realnym życiem, które jawi się jako nuda, ciepłe kluski, a świat przecież jest kolorowy, za rogiem czeka wolność i przygoda. Co tam zasady, moralność, nie wspominając o obowiązkach i etyce współżycia społecznego.
Jak jest "pozamiatane" to rodzina ma obowiązek ciągnąć do góry, posprzątać bałagan, wspierać na wszystkich możliwych frontach, ale nie wracać do niechlubnej przeszłości i nie za bardzo kontrolować - jest to męczliwe dla chadowca i potrafi go rozzłościć.
Drugie połówki mają wszystko znieść, wszystko wytrzymać, być cierpliwym i wspierającym, wyczuć moment taki i taki, najlepiej mieć rentgena w oczach A generalnie, postrzeganie najbliższych zmienia się w zależności nastroju i nie łatwo nad tym zapanować.
Trochę sarkastycznie, ale życiowo, może osoby z chad potwierdzą moje spostrzeżenia

Lenka2009 po takim wstępie jestem ciekawy jaki będzie odzew!?

Super! Wlasnie chce takie slyszec konkrety, byle prawdziwe.
Czy ubliżanie, wygadywanie,obwinianie i obrażanie się na swoją druga połówkę to normalne? Czy gdybym się nieobrażala i nie dawała odwetu a starała się zrozumieć chorego ( nawet jak słowa zucane we mnie ranią mnie) i po akcji byłabym dalej miła to byłoby to normalne. Niechcialabym być naiwna i pokazywać partnerowi ze moze mi naubliżać a ja dalej jestem do niego miła.

Lenka2009 i Sliwka.w.kompocie chodzi o to, że przykładowo ja mam zdiagnozowany CHAD ale jakoś nie garnę się do tego żeby opisywać swoje Chadowskie ekscesy a moja ciekawość dotyczy tego czy inni też mają takie podejście do tej sprawy. Nie wiem czy ktoś zechce się identyfikować z tym co napisała Lenka bo to raczej powód do dumy nie jest.

"Czy ubliżanie, wygadywanie,obwinianie i obrażanie się na swoją druga połówkę to normalne?"
Tak, to objaw choroby.
" Czy gdybym się nieobrażala i nie dawała odwetu a starała się zrozumieć chorego ( nawet jak słowa zucane we mnie ranią mnie) i po akcji byłabym dalej miła to byłoby to normalne."
Przesadzasz z nieobrażaniem się, a raczej udawaniem, że jest O.K., trzeba rozmawiać, co Cię rani, ale spokojnie, najlepiej w remisji.
Nie chodzi o to, że ktoś może Ci naubliżać, a Ty masz być miła. Ale ignorować taki zachowanie w danym momencie, ewentualnie powiedzieć, że to Cię rani, nie dasz się wciągnąć w kłótnię. Trzeba studzić ich "zapał". A być miłym wtedy, gdy są początki złego nastroju. W ogóle jakoś odwrócić uwagę, przekierować ją na inny, neutralny temat, zajęcie.

"Trzeba studzić ich zapał" Doskonale. Możesz więcej?

Wszyscy mają swoje racje
Do śliwka.w.kompocie
Gotowej recepty na życie napewno się nie znajdzie, *** już od choroby,każdy ma inny charakter i usposobienie, nie tyczy się to tylko osób z chadem, ale i drugich połówek. Także jednoznacznej odpowiedzi nikt nie udzieli - trzeba pewne rzeczy/zachowania przełożyć na swoje domowe realia i starać się wypracować kompromis. Co nie oznacza, że chad ma taryfę ulgową i należy postępować jak z jajkiem ( sorki jeśli kogoś uraziło ) Niesforne dzieci też się pionizuje w granicach rozsądku i nie ma w tym nic złego
Apropo kto się obraża Ty czy Twój mąż? Czy oboje?
Do dkmn
Racja - nikt nie będzie podkładał głowy pod topór i opowiadał o swoich "górno-dolnych jazdach", przeciętny zjadacz chleba nie lubi przyznawać się do błędu, a co mówić/oczekiwać od osób przeżywających emocje inaczej - subtelnie ujmując Poza tym INNI mogą nawet tego nie zauważać, nie kontrolować, wypierać lub zwyczajnie nie pamiętać, co nie znaczy, że nie mają później wyrzutów sumienia.
Julia, empatia i cierpliwość Pamiętając o sobie i swojej przestrzeni życiowej

tam gdzie gwiazdki miało być *** no dobra pomijając