Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Ze względu na to, iż goście dodawali bardzo dużo treści nie związanych z Chad-em, grupa będzie dostępna tylko dla zalogowanych użytkowników.

Dziękuję serdecznie, od pewnego czasu sugerowałem to Państwu/Redakcji w mailach. pozdrawiam.

witajcie! Mam ten sam problem!Zagubiłam się!Jestem w depresji,mam straszny problem z tym.Dziś jest sylwester więc wypiłam parę drinków i serotonina poszła w górę ale jutro zaliczę konkretne zejście.Może ktoś mi powie jak wyjść z doła? Sama nie poradzę sobie.Zanim dojdzie do manii zabiję się.Kocham córkę ponad wszystko i to mnie trzyma w ryzach, na razie.Powiedzcie jak żyjecie z chad, jak radzicie sobie z tym? Jakie bierzecie leki? Ja biorę seronil i depakine chrono 300.Czy to pomoże mi?

Witaj Joanno.
Wiem że ciężko jest w depresji, ale musisz z nią walczyć, jeśli jest Ci bardzo ciężko to idz na wizytę, opowiedz lekarzowi jak się czujesz, może tabletki nie działaja do końca dobrze, może trzeba zmienić luz zwiększyć dawkę.
Mój mąż ma czasem bardzo często zmieniane tabletki, może dobrze by było porozmawiać z lekarzem.
Ale mam nadzieję że znajdziesz w sobie te siłe, aby pokonac depresję, dla córki właśnie.....tego Ci życzę z całego serca.
Pozdrawiam Renata.

mare masz moze racje ja juz kilka miesiecy biore taka sama dawke lekow i bylo dobrze ale teraz mam wrazenie ze wracam do poprzedniego stanu.biore coaksil i tegretol200

Joanno i jeszcze jedna bardzo ważna rzecz. Dobrze jest mieć przy sobie kogoś kto zna Twoja chorobę i "wyłapuje" zmianę Twoich nastrojów. Szcególnie jeśli chodzi o manię. Ja mam takie wsparcie w mamie ona odpowiednio wcześnie reaguje wtedy zwiększamy dawkę stabilizatorów po konsultacji z lekarzem no i mania nie ma prawa się rozhulać. W moim przypadku jest tez tak że jak nie dojdzie do manii takiej zaawansowanej to nie mam później depresji. Gorzej jak cos nawyprawiam w manii no to później dochodzą wyrzuty sumienia, dół i w konsekwencji depresja. Ale nie ma co o tym myśleć trzeba wierzyć że będzie dobrze i czuwać.
Pozdrawiam

Dziękuję Wam za wsparcie.Właśnie w sylwestra porozmawiałam z mężem, tak od serca.Myślę,że dużo zrozumiał i będę miała w nim wsparcie.Jest tylko mały problem, on ciągle wyjeżdża. Zostaję wtedy sama z córką i tak jak teraz w depresji snuję się po domu jak zombie.To trwa już miesiąc,chcę się wziąć w garść ale choroba nie odpuszcza.Widocznie mania trwała za długo.Szkoda,że gdy ją mam nie zdaję sobie z tego sprawy.Wyniszczam wtedy siebie i rodzinę.Oczywiście nie biorę wtedy leków bo uważam,że są mi niepotrzebne,przecież świetnie się czuję! To okropna choroba, nienawidzę jej i nie potrafię z nią żyć! Chyba dopiero tym nawrotem całkowicie zdałam sobie z niej sprawę ale nie jestem w stanie tego zaakceptować.Jestem na zwolnieniu,do pracy boję się wracać bo chyba trochę nawywijałam.Mam nadzieję,że lekarka przedłuży mi chorobowe.Cieszę się, że Was znalazłam.

witam ja mecze sie nastrojami bo biore ciagle te same leki przepisane pare miesiecy temu .moze juz potrzebuje innych dawek innych lekow.za dlugo juz to trwa postanowilam ze od nowego roku wezme sie za siebie ostro bo jestem juz zmeczona,