Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Tez rowniez chce umrzec brakprzyjaciol,nie popiera mnierodzina ciaglesie klocimy wpadam klopoty i itp. ciagle ktos hce mapretensje i wiele innych spraw i klopotow

mam pytanie- wpadlam na pomysl "bezbolesnego samobojstwa"- czy jak zlikwiduje wentylacje w mieszkaniu i w lazience odkrece goraca wode to czy sa duze szanse zaczadzenia? I jeszcze jedno- jak zostawie list w ktorym jasno wskaze osobe ktora przez lata znecala i nadal zneca sie nademna psychicznie- to czy pojdzie w koncu siedziec? Bo temu narcystycznemu dupkowi wydaje sie ze on stanowi prawo w tym kraju a ja nie mam sily juz walczyc z nim o dziecko.

Tak szanse są duże a nawet bardzo duże na zaczadzenie, bo gdy terma zużyje już cały tlen znajdujący się w pomieszczeniu nastąpi cofka i zassanie go przez wentylację wywiewną, a co się z tym wiąże produkty spalania zamiast do wentylacji trafią do pomieszczenia. Jest to często jedyna przyczyna zaczadzenia, gdyż ludzie w okresie zimowym uszczelniają wszystko by tylko nie uciekało ciepło.
List nie będzie żadnym dowodem w sprawie, bo każdy grafolog obali jego autentyczność a Ty już wtedy nawet nie będziesz mogła się bronić. Ty jesteś jedynym świadkiem tego, co się zdarzyło a nie jakiś list, którego autentyczność przekupni prawnicy naprawdę szybko obalą. Dziecka też już nie odzyskasz, bo przecież Ciebie już nie będzie wśród żywych. Krótko mówiąc popełniając samobójstwo dajesz temu człowiekowi wygrać. Prawdę mówiąc ja tak jak i wielu innych nie wierzę już w prawo w tym kraju, ale może jak nie tu to może trzeba o nie walczyć poza jego granicami?

Pozdrawiam Bogdan

" Śmierci nie ma się co bać trzeba ją tylko przyjąć do swojej świadomości i zaakceptować, w końcu nikt przed tym się nie uchroni. "

Pozdrawiam Bogdan

To są Bogdanie mądre słowa, ale to dopiero powinno być przy końcu naszego życia

Aniu to nie są żadne mądre słowa tylko wg mnie są trzy grupy ludzi. Są tacy, co akceptują życie a nie akceptują śmierci, tacy co akceptują śmierć a nie akceptują życia, i w końcu ci najszczęśliwsi, którzy akceptują zarówno życie jak i śmierć.
Najłatwiej oczywiście tym ostatnim później tym, co akceptują życie, bo życie trwa latami a śmierć jest tylko ułamkiem życia, i na końcu tym, co czują, że za jakąś karę się urodzili i żyją, a brak im odwagi by to zakończyć z własnej ręki. Ci ostatni czekają jak na zbawienie na coś, na jakąś sytuacje niezamierzoną, która pozbawi ich życia dając jednocześnie nadzieję na coś lepszego.
Nikt też przecież nie powiedział, że śmierć jest nierozerwalna ze starością co trafnie zauważyłaś, że powinno tak być ale często nie jest. Czasem ta śmierć przychodzi niespodziewanie, a czasem sami ją prowokujemy naszym codziennym postępowaniem. Zastanów się czy i Ty jej nie prowokujesz np. stając na chwiejnej drabince przy zakładaniu zasłon albo używając w zawilgoconym pomieszczeniu, jakim jest łazienka suszarki z instalacją elektryczną II klasy. Codzienność nasza jest zawsze obarczona ryzykiem śmierci i o ile w tych dwóch przykładach możemy jej uniknąć postępując rozważnie, to przecież nie zawsze jest to możliwe i zależne od nas samych.
Osobiście nie widzę powodów by bać się śmierci a ludzie, którzy się jej boją to w moim odczuciu nie tyle boją się samej śmierci, co tej niewiadomej jak będzie dalej... Boją się też o swoich bliskich czy sobie i jak poradzą w dalszym życiu, i boją się fizycznego bólu, który może im towarzyszyć w chwili śmierci.
Można sobie zadać pytanie, co jest lepsze cierpieć przez całe swoje życie czy usunąć przyczynę cierpienia? Lepiej wyrwać bolący a nienadający się już do leczenia ząb, czy męczyć się z jego bólem czekając na jego całkowitą martwicę i zakażenie bakteryjne organizmu? Nie wszystko da się naprawić i wyleczyć, a ja zdaję sobie z tego sprawę, dlatego też nie trzymam się kurczowo życia, bo to nie ma najmniejszego sensu. Biblia o tym również wspomina mówiąc "Czuwajcie, więc, bo nie znacie dnia ani godziny", a przecież jak mawiał Horacy "Mors ultima linea rerum - śmierć kresem ostatnim i wszystkiego; śmierć jest ostateczną granicą (wszystkich) rzeczy".

Bogdan

Ja bym powiedziała,że bardziej ludzie boją starości niż śmierci. Sam fakt spędzenia czasu samemu to nas przyciska negatywnie w naszym doczesnym życiu.

My samotni pewnie tak, bo na starość nie będzie miał nam, kto nieuchronnie nawet podać szklanki wody i będziemy zdani na łaskę i niełaskę innych obcych ludzi, a taka perspektywa z pewnością nie jest ciekawa. Są jednak ludzie starsi czy poważnie chorzy, którzy nie są samotni a nie chcą umierać, choć śmierć była by wybawieniem dla nich samych choćby od fizycznego bólu. Była by też wybawieniem dla ich bliskich, bo oglądanie, na co dzień cierpienia człowieka zwłaszcza bliskiego nie należy do przyjemności. Co nimi kieruje? Wola walki, życia i cierpienia czy strach przed tym, co i tak nieuniknione? Ja nie chcę tak żyć: wiadomosci.onet.pl/kiosk/zyc-w-kurniku,1,5303331,region-wiadomosc.html
i wolę tego nie doczekać, a przecież w polskich realiach jest to nieuchronne. Przeczytaj też komentarze pod artykułem i sama powiedź, po co się szarpać z tym życiem by tak go zakończyć? Ktoś, kto patrzy i żyje teraźniejszością nie zastanawia się, co będzie za 10 czy 20 lat, bo nikt chyba nie wie, co go czeka w przyszłości prócz starości i śmierci, ale można się domyślić tego patrząc w przeszłość. Człowiek najważniejszy? Wolne żarty, bo hipokryzja na świecie zaszła już za daleko by tak było i to w każdej dziedzinie naszego życia nie wyłączając z tego ludzkiej tragedii i śmierci.

Bogdan

Bogdan wiesz co często spotykam się z opiniami ludzi młodych,że nie chcą żyć. Boją się tego życia, nie ma perspektyw dla nich w tym życiu. Ja nie mówię,że nie, bo sama jeszcze nie rozwinęłam skrzydełek zawodowych,ale portal daje mi siłę do działania