Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam serdecznie. Pod koniec 2006 roku wyjechalam z kraju z dwojka synow 6 i 9 lat. Lecialam do meza ktory juz pracowal na wyspie (Islandia). Jednak starsznie chce wrocic do kraju, moj maz wiekszosc czasu spedza na morzu, ja jestem caly czas praktycznie sama w domu z dziecmi. Dodatkowo klimat islandzki jest straszny, zima ciagle ciemno (slonca nie bylo praktycznie przez 4 miesiace). Mam straszna depresje i boje sie ze nie przezyje tu kolejnej zimy. Strasznie chce wrocic, chlopcy beda mieli zaleglosci w polskiej szkole, prawdopodobnie zaczna nauke o klase nizej. Dodatkowo nie bardzo chca wracac. Ja tesknie i nie potrafie sobie z tym wszystkim poradzic. Nie mam juz sily...Zaluje swojej decyzji dotyczacej opuszczenia kraju, ale teraz jest juz za pozno -czasu nie cofne choc bym strasznie chciala. I w ktora strone nie spojrze to widze wszystko w czarnych barwach. Zrozpaczona

Co ty gadasz. Nie ma decyzji bez odwolania powiem tak nie mysle jak kobieta ale na twoim miejscu zaczal bym sie martwic o wlasną dupe i wrocil!! Poswiecasz swoje zdrowie? bez sensu. A ze dzieci nie chca wracac? to one są nad tobą czy ty nad nimi? Jasno postaw sprawe.

Wez sie w garsc ponad polowa depresji to uzalanie sie nad sobą i robienie problemow z niczego. Bo poprostu czlowiek nie wie czego chce.

Ktos wyciaga stare posty, ten ma 8 lat, i nie dowiemy sie.... wrocila czy zostala ... chyba zostala bo jeszcze malz mial cos do powiedzenia nie tylko chlopaki