Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Czesc, mam 23 a moj partner ma 26.
Jestesmy ze soba juz porawie 5 lat, na poczatku bylo fajnie milo zawsze gdzies jezdzilismy cos sie dzialo dopoki nie zamieszkalismy razem
Dopadla nas nuda tzn raczej jego bo ja nigdy sie z nim nie nudze Cociaz zadko jestesmy razem on woli kolegow niz mnie, nawet dzis leze chora w lozku a on u koleg Jestem odpowiedzialna kobieta studiuje pracuje dbam o dom o niego nigdy go nie zdradzilam
Ale on nadal uwaza ze jestem nie taka jaka on chcialby miec
A glownym problemem jest moj wiek on by chcial zebym ja miala 35 lat hehe to jego fantazja uwaza ze na internecie jest tyle mozliwosci ze on oprzec sie nie moze
Od dawna nie sypiamy razem a jak juz do czegos dojdzie to bez wiekszego uczucia raz i pa ide do 2 pokoju
Wiele razy sie rozstawalismy ale ciagle jestesmy razem...
Czy ktos mi da recepte na to jak go zmienic??
Uwazam ze rozstanie nie pomoze w rozwiazaniu problemu, co sie dzieje z mezczyznami??? Czemu teraz brak jest szacunku do ambitnych kobiet?

Po swoim doświadczeniu wiem,że nie da sie zmienić człowieka..on MUSI tego sam chcieć.Możesz tylko przyjąć go takiego jaki jest i odwrotnie,albo będziecie mieli ciągle do siebie pretensje o wszystko i o nic.Tak do końca nie będziecie wiedzieli czego chcecie.
Może warto by było porozmawiać poważnie o tym na jakim etapie swojego związku jesteście.Porównać czego od życia każde z Was chce...czy macie wspólne cele,wspólne radości?No i zadać sobie pytanie czy tak naprawdę się kochacie bo o to przecież w związku chodzi...o miłość.

gdybym Ja go nie kochala to by nie bylo problemu, a jednak jest...
kocham go calym sercem..
nie umiem zdradzic nie umiem byc z innym
wiesz jak to boli jestes a jednak cie nie ma
mam problemy i nie mam z kim o tym pogadac bo on ma swoich kolegow
rozmawiam z nim o tym
jednego dnia jest cukiereczkiem a z rana pokazuje swoje prawdziwe oblicze a ja czuje sie jeszcze gorzej

Jestem singlem i gitara. Nie stoi nade mną żadna szczwana mamuśka która ma kasy jak lodu dzięki swojej przebiegłości bo sobie z męża uczyniła niewolnika, nie muszę czuć się wyobcowany gdy podburzy córusię przeciwko mnie, nie muszę obawiać się niczego niespodziewanego. Pracuję na siebie, nie na wiecznie niezadowoloną paniusię. Nie muszę patrzeć jak tyje w oczach przypominając z dnia na dzień prosiaka niźli człowieka którego pod skrzydła przygarnąłem. Żadnymi *** umysłu mi nie zaśmieca, nie trzeba niczego tłumaczyć nikomu co krok. Można wymieniać w nieskończoność benefity.

szkoda mi Ciebie 23 latko, ale obawiam się, że między Wami się po prostu wypaliło... i z tego, co wiem z własnego życia i życiorysów znajomych - niełatwo wrócić do początkowej fazy romansu. Nie znam takich przypadków, choć wielokrotnie któraś ze stron próbowała... Długo jesteście ze sobą, jak na tak młody wiek. 5 lat temu byliście zupełnie innymi ludźmi, z innymi priorytetami, wartościami, marzeniami. Dojrzewacie i kryzys, który jest obecnie niestety może się już tylko pogłębić. Widać, że bardzo zależy Ci na chłopaku i jemu, skoro jest z Tobą jeszcze, zapewne też. Ale "natura ciągnie wilka do lasu" i podejrzewam, że on w końcu znajdzie sobie taką chętną, starszą laskę i nawet, jeśli będzie nadal z Tobą, to będzie też i z nią. Pewnie mnie znielubisz od razu za to czarnowidztwo, ale to po prostu doświadczenie i obserwacja par. Czy dopuściłaś kiedyś do siebie myśl, że mogłabyś być z kimś innym? Jesteś młodą i jak wnioskuję wartościową, ambitną kobietą - zacznij zastanawiać się tak czasami chociaż, czy napewno potrzebujesz do życia faceta, który cię olewa i odbiera całą radochę z życia... Pozdrawiam i trzymam kciuki, żeby Ci się odmieniło na lepsze

Witaj. Powiem Ci z mojego małego doświadczenia. Maśle, że powinnaś sobie dać z nim spokój. Jeśli powiedział Ci że chciałby byś była 35 latką to może on szuka sobie mamy a nie partnerki? Ja kiedyś też czatowałem z starszymi kobietami od siebie i powiem Ci, że niedawno zrozumiałem, że szukałem dla siebie mamusi. Jeśli jesteś chora a on siedzi z kumplami i pije piwo to jest tu coś nie tak. Kiedyś jak byłem z jedną dziewczyną to po pracy pojechałem do niej. Mieszkała na osiedlu oddalonym godzinę ode mnie. Mimo tego, że byłem zmęczony, padnięty, głodny to pojechałem do niej. Nie dla tego, że tak trzeba ale dla tego by wiedziała, że jestem przy niej i jest ona dla mnie ważniejsza niż jakieś tam piwko z kumplami. Myślę, że między wami jest wielkie przyzwyczajenie niż miłość. Może jeszcze pół roku kochaliście się ale na dzień dzisiejszy ta miłość wygasła. Nie chcę Ci radzić co masz zrobić bo to Twoje życie ale postaraj się na spokojnie przemyśleć co się zepsuło w waszym zwiąsku.