Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Choroba mojej Mamy powróciła po 15 latach. Teraz Mama jest w stanie bardzo silnej depresji. Jest w trakcie pierwszych dawek merzitanu. Do tej pory stabilizatorem był lit. Co mogło się stać, że choroba powróciła? Jednym z jej objawów są bardzo silne, róznorodne bóle brzucha. Mama naprawdę cierpi z powodu bólu. Jak pomóc? Jakich bólów nie wolno bagatelizować i przypisywać chorobie? Pozdrawiam wszystkich i czekam na wskazówki.

Witaj. Moja mama również cierpi na chad. Borykamy się z tym problemem od 2007 roku. Od poprzedniej jesieni cieszymy się okresem remisji. Niestety nie znam odpowiedzi na Twoje pytania. Podobno wystąpienie epizodu jest ucieczką od rzeczywistości. Może w życiu Twojej mamy wydarzyło się coś, co ją przerosło. Może skumulowało się wiele przykrych zdarzeń, z którymi nie mogła już sobie poradzić. A czy przez te 15 lat Twoja mama przez cały czas przyjmowała leki stabilizujące nastrój? Pozdrawiam serdecznie.

Witam! Cieszę się, że Ktoś zareagował na na moją wypowiedź. Masz rację, coś napewno musiało wydarzyc się, ze choroba wróciła. Śmierć mojego Taty kilka lat temu napewno miała tu znaczenie. Chociaż Mama trzymała się bardzo. Nawet za bardzo. Może teraz coś się odblokowało? Przez cały czas brała lit, ale lekarz powiedział, że to właśnie on miał niedopuścić do powrotu choroby. Nie komentował tego w żaden sposób, ale ja myslę, że Mama mogła nie brać litu w ostatnim czasie. Dlaczego? Nie wiem! Mam nadzieję na poprawę bo Mama bardzo cierpi i chciałabym, zeby już wróciła " do siebie". Dziękuję za odzew i serdecznie pozdrawiam!

Witam ponownie. To przerażające, że choroba może powrócić po tylu latach... Jakby czekała uśpiona na jakiegoś wyzwalacza. A człowiek łudzi się nadzieją, że chorobę ma już za sobą. Odkąd moja mama zaczęła chorować, okres wiosenno-jesienny przysparza mnie o gęsią skórkę. Modlę się, żeby nie musiała przechodzić przez to wszystko jeszcze raz, nie zasługuje na to. Przepraszam, że odbiegłam od tematu. Być może Twoja mama faktycznie przestała przyjmować leki, ale nie jesteśmy w stanie cały czas tego pilnować, nawet nie powinnyśmy tego robić, tak zasugerował mi kiedyś lekarz mamy, posądzając mnie o nadopiekuńczość Nasze mamy powinny same być świadome konieczności systematycznego przyjmowania leków, ale jak to się ma do rzeczywistości, to one same wiedzą. Choć ja swoją mamę mam mozliwość dyskretnego kontrolowania. Życzę Tobie dużo sił wytrwania, za kilka tygodni Twoja mama na pewno wróci do siebie. Pozdrawiam serdecznie!