Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam. Od ponad roku żylam z chłopakiem cierpiacy od 9 lat na chorobe dwubiegunowa wraz z stanami lekowymi(na stale i regularnie bierze leki ). Bagatelizowalam zawsze tą chorobe, gdyz w objawach nie była, az tak uciazliwa. W stanach manii wieksze checi do zycia, dbanie o wyglad, wychodzenie do ludzi. w okresach depresyjnych, ciagle zmeczenie, dluzsze granie na komputerze (cale noce) brak checi na cokolwiek. W zwiazku bywalo roznie, klotnie zawsze byly bo "duzo" wymagalam a on twierdzil, ze nie umie inaczej. Od kilku tygodni przyszedl stan depresyjny, lecz pierwszy raz przy mnie pojawil sie napad lekowy. Po napadzie lekowym kilka razy wspomnial o tym, ze potrzebuje wiecej czasu dla siebie (chodz dawalam mu zawsze wiele )tydzien temu, niespodziewanie pod wplywem alkoholu dostalam wiadomowc, ze kocha mnie lecz chyba musi byc sam bo jesli teraz mnie nie skrzywdzi to moze zrobic to za rok. Wspominal o kompleksach i ze sam musi zaczac podejmowac decyzje. Cala wiadomosc brzmiala jak cos bardzo nielogicznego i pisanego przez wariata. Podczas naszego spotkania uslyszalam, ze nie umie mnie pokochac bardziej i nie mzoe dac mi tego czego oczekuje. Po kilku minutach przyszedl i prosil o wybaczenie . kolejnym krokiem bylo znow wrocenie do poprzedniego stanowisko a jeszcze kolejnym aby dac mu czas 3 tygodni. Nie wiem jak mu pomoc. Jego rodzina rowniez bardzo sie martwi i nie potrafia zrozumiec tak naglej decyzji, Aktualnie nie wiem jak obawia sie jego zachowanie z racji tego, ze na ''prosbe'' sie wyprowadzialam. Rodzice twerdza, ze ciagle spi.

No widzisz...taka to jest choroba. Sama nazwa wskazuje na dwa bieguny,czyli skrajności. Twój chłopak zachowuje się adekwetnie do swojej choroby. I tak jest dość,,łaskawy,, ze zrywa i bierze winę na siebie,bo większość osób chorych na Chad,nie widzi problemu u siebie,tylko u partnera,a ich emocje posuwają się nawet do nienawiści. Nie za bardzo możesz coś zrobić,oprócz tego,że możesz go wspierać, jeśli on na to ci pozwoli i ignorować jeśli potrafisz jego zmienne humory i decyzje,bo one wynikają z choroby. Tylko leczenie i ewentualnie szpital,mogą tu coś zmienić,no i oczywiście cierpliwość,jeśli ci na nim zależy.

Dziękuję za odpowedz. Fakt jest troszke mojej winy, że to bagetylizowalam i bylam dotychczas marnym wsparciem.

Ile może trwać okres depresyjny?