Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od ostatniego czasu, mam pewien problem. Czytajac to forum, ulotki od psychiatrow i sluchajac psychiatrow, dochodze do paskudnych wnioskow. Nie wiem czy tak duzo ludzi wokol mnie choruje, czy tylko mi sie wydaje, ze ktos choruje bo to mam w glowie?
Kolezanka z ktora sie spotykam jest mitomanka. chociaz nieraz zabawne sa te klamstwa to jednak ona to tworzy aby sobie jakos pomoc. I nie wiem czy nie ma urojen, nie mowi sama do siebie. Ma tez kiepska sytuacje materialna, niepewna prace a z poprzedniej zwolnili i jak na lekarstwo widze ze przydaly by sie jej leki. no i renta socjalna. ale ze sam jestem chory i troche przez to przechodzilem to boje sie zasugerowac psychiatry, bo nie spojrzy na siebie krytycznie. co robic? mocnym argumentem jest tez jej zmiana srodowiska, ktora przeciez wywoluje choroby psychiczne. jest jeszcze kilka innych czynnikow - typowe, wszystkie sa na tak, ale znamy sie od dwoch miesiecy. Taka fajna z niej osobka a ja sie o nia martwie..
Druga sprawa, kumpel z akademika, zali mi sie ze ma mysli samobojcze. kurde, on ma depresje jak nie wiem, tez zmienil miejsce zamieszkania, nie robi tego co chcial, nie pracuje w zawodzie programisty, choc jest w tym niezly a nie zglosi sie nigdzie ani nic. coraz gorzej z nim - i co ja mam robic? podalem adres tego forum, powiedzialem, ze do psychiatry niech idzie.. znajomy z pracy gada sam do siebie, jedynie prezes zachowuje wszelkie symptomy normalnosciPoradzcie cos, bo ja zalamuje rece.

Robisz co możesz, by pomóc tym osobom, ale nie jesteś niestety wszechmocny. Bezradność i bezsilność, że już nic więcej nie można zrobić, jest bardzo frustrująca, ale zrobiłeś co mogłeś, w granicach swoich możliwości i nic na to nie poradzisz. Ale nie można przechodzić obojętnie, obok czyichś problemów. Każda pomoc się liczy.