Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Jestem mężatką od 15 lat. Mamy dwoje dzieci. Bywały różne lata w naszym związku, ale ostatnio z dnia na dzień dzieje się gorzej. Mąż jakby przestał się mną interesować, bardzo dużo czasu poświęca na swoje hobby, po pracy znika na cały dzień i pojawia się dopiero wieczorem. Ostatnio zrobiłam mu z tego powodu awanturę, było tak ostro, że w końcu z moich ust padły słowa, aby raz w życiu zachował się jak gentelmen i skoro rodzina do szczęścia nie jest mu potrzebna, niech się od nas wyprowadzi. Tak się akurat składa, że mieszkamy w mieszkaniu, które zostało przepisane wyłącznie na mnie przez moich rodziców. Mąż do chwili obecnej nie może wybaczyć mi tego, że od 10 lat nic w tej kwestii nie zrobiłam nic, tj. nie zrobiłam go współwłaścicielem mieszkania. Niestety, nie mam takiego zamiaru, ponieważ dokładnie 10 lat temu mąż rozbił samochód z potencjalną kochanką, więc od tego czasu nie mam do niego zaufania. Wybaczyłam mu ze względu na dzieci, ale zaufania nie odzyskałam. Nasze życie intymne też nie istnieje, bo mąż stwierdził, że w ostatniej kłótni za dużo padło gorzkich słów, więc potrzeba mu czasu, aby o tym zapomnieć. Na dzień dzisiejszy nie jest w stanie mi odpowiedzieć, jak długo taka sytuacja potrwa. Jest mu dobrze tak, jak jest, i nie odejdzie od nas, ponieważ nie poradzi sobie finansowo. Ten ostatni argument zbił mnie z nóg, myślałam, że zależy mu na mnie i na naszej rodzinie, okazuje się, że chodzi o pieniądze. Jestem wykończona psychicznie tą sytuacją, żyję jakby ze współlokatorem, któremu sprzątam, piorę i gotuję oraz, jak się okazuje, służę do zarabiania pieniędzy. Co mam dalej robić, może ktoś poradzi mi coś rozsądnego?