Forum: Depresja

Witam, nie wiem w sumie od czego zacząć. Po prostu nie chce mi się już chyba żyć. Rano otwieram oczy i myślę Ku... wstałam. Zmarnowałam swoje życie, studiowałam to co w ogóle mnie nie interesuje, praca mnie nie cieszy, ludzie mnie irytują. W przyszłym roku mam wziąć ślub nawet to nie sprawia mi radości. Kłócę się cały czas z narzeczonym, nie wiem co mam z sobą zrobić... Już nic nie sprawia mi radości. Siedzę czasem w wannie i patrzę przez godzinę w jeden punkt. Mam 28 lat nic nie osiągnęłam, nie mam dzieci i nie wiadomo czy w ogóle będę je miała bo jestem chora i nie wiadomo czy moje jajniki dadzą radę. Ogólnie wszystko w czarnych barwach widzę.Czasem nawet mam ochotę zostawić tego mojego narzeczowego żeby już mi nie truł nad głową. Leżała bym w łóżku cały czas i płakała a później spała. Swoje stresy zajadam. Nie mam ochoty uśmiechać się głupio do innych bo tak wypada, nie chcę udawać że wszytko jest ok. Jestem straszna gruba, brzydka, jak patrze na te zwały tłuszczu to mam ochotę wziąć nóż i po prostu to wyciąć. Czuję się strasznie bez wartościowo. Ostatnio wyzwałam moją mamę która nie żyje od najgorszych, strasznych rzeczy życzyłam mojemu ojcu który jest alkoholikiem nigdy mi nie pomógł a teraz potrzebuje pomocy ode mnie. Kasy potrzebuje bo dużo zarabiam a on wszystko przepił. Narzeczonemu mojemu też się dostało, powinien mnie zostawić bo On zasługuje na kogoś lepszego niż ja.
Nie chcę tak żyć.

Hej meczacadusza
Z Twojego opisu wynika, że bardzo prawdopodobnym jest to, że męczy Cię triada depresja.
Myślę, że powinnaś skontaktować się z psychologiem oraz lekarzem, ponieważ objawy, które opisujesz zagrażają Tobie i Twojemu otoczeniu.
Przemyśl na poważnie wizyty u specjalistów, bo jak długo jeszcze możesz tkwić w marazmie?
Pozdrawiam Cię gorąco, trzymam za Ciebie kciuki i mam nadzieję, że posłuchasz mojej rady.



Oświadczam, że nie jestem w żaden sposób upoważniony do diagnozowania chorób i zaburzeń psychicznych. Treści zawarte w tej wypowiedzi nie są diagnozą, a jedynie sugestią (do skonsultowania się ze specjalistą) dla osoby zainteresowanej.

dlaczego tak robisz a nie idziesz z tym na konsultacje do psychologa......ustalić dlaczego tak jest......tylko niszczysz życie innemu człowiekowi który możne wcale nie jest nic tu winny..tylko twój stan psychiczny....

Nie wiem, nie chcę tego robić. Chcę już żeby było tak jak dawniej ale nie wiem jak mam to zrobić.

To, co odczuwasz teraz jest tylko czubkiem góry lodowej. To, co jest powodem takiego stanu rzeczy tkwi znacznie głębiej (pod wodą).
Nie jesteśmy w stanie tutaj tego przepracować.
Zachęcam do kontaktu z psychologiem

jak panować nad tym mamy rozum i wolna wole......jak nie jestesmy w stanie panować to zmykamy z tym problemem do specjalisty..nie nakręcamy się tym co nas niszczy...