Forum: Depresja

Od kilku miesięcy czuje uczucie beznadziejnosci, życie jest bez sensu. Jedyne co bym robiła to spała, nie wychodziła z domu bo to wszystko mnie doluje, w domu płacze a w szkole udaje szczęśliwa, uśmiecham się chyba, że mam straszny dzień to do nikogo się nie odzywam, raz czy 2 razy popłakałam się w szkole z poczucia bezsilności. Nie mam na nic ochoty, czuję w głębi duszy wielki smutek, a tak naprawdę nie wiem czym jest spowodowany. Nie chcę mi się żyć, do szkoły chodzę bo trzeba, nie mam za bardzo też komu się wyplakac bo tak naprawdę z czego? Jeszcze usłyszę 'nie wymyślaj, inni mają gorzej' to jest najgorsze, a ja po prostu chce się pozbyć tej pustki w głębi mnie i tego jak się czuje. Czuję też niekiedy taki lęk nie wiem nawet z czego wynikający, boję się ale nie wiem sama czego. Jest to straszne wszystko

proszę .skorzystaj z porady psychologa tu mogla zakraść się deprecha...idź sprawdź to......

Witaj w rzeczywistości, choć najbardziej przykre jest to, że prawdziwa walka z życiem dopiero się zacznie, ale wracając do tematu... Jeśli to o czym piszesz utrzymuje się dłużej niż 2 tygodnie to jest to odpowiedni powód aby o tym z kimś porozmawiać. Opcji jest kilka, ale ostatecznie potrzebujesz pomocy specjalisty. Najpierw idź porozmawiać z rodzicami, opisz im co czujesz, a jak to nie poskutkuje, zbagatelizują problem to udaj się do szkolnego psychologa, bo ten już powinien jakoś zareagować i spróbować Ci pomóc. Wygląda to na początki depresji, więc powinnaś coś z tym zrobić, dopóki nie znajdujesz się w krytycznym momencie choroby.

Nie mam w sumie z kim porozmawiać, gdy powiedziałam tacie o tym (o lękach) to stwierdził, że ktoś rzucił na mnie urok i koniec gadki. A psycholog szkolny to zajmuje się jedynie z tego co widzę profilaktyka zdrowego żywienia i nie widzę jej jako osoby godnej zaufania ani tymbardziej żeby jakoś pomogła.