Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od dwóch lat jestem w związku z kobietą, za którą szaleje. Nie spotkałem nigdy wcześniej kobiety tak wspaniałej. Jestem zakochany w mojej kobiecie po uszy, niestety nie zawsze byłem wstanie pokazać jej to w taki sposób, na jaki sobie zasługuje. Oddałbym za jej chwilę uśmiechu wszystko to, co mam. Mój problem polega na tym, że przez moją głupotę i strach by się przyznać do nawet mały głupot moja dziewczyna straciła do mnie zaufanie. Nie byłem w stosunku do niej w pełni szczery i po ukrywaniu małych głupot, oszustw, kilka z nich urosło do dużo większych, nie przyznałem się do nich chodź dziewczyna mnie o to pytała. 

Dodatkowo do tego wszystkiego dochodzi fakt mojej przeszłości. Nie byłem wcześniej grzeczny i prowadziłem życie trochę bardziej swawolne niż ona. Na to wszystko, gdy już byliśmy razem nadal się masturbowałem i oglądałem pornografię. Jednak dzięki pomocy mojej kobiety udało mi się uwolnić od tego uzależnienia, lecz sam fakt oglądania przeze mnie nagich kobiet przyczyniłem się w mojej kobiecie do powstania kilku kompleksów.

Najgorsze, że już było dobrze, dziewczyna ufała mi ze uwolniłem się z nałogu i od ponad pół roku nie oglądałem i nie dotykałem się, z czego moja dziewczyna była bardzo dumna. Niestety wiedząc, że dziewczyna jest bardzo zazdrosna o każdą dziewczynę, która ma ze mną kontakt, czy to w pracy czy na treningach. Program pojawił się, gdy ukryłem prostą, zwykła rozmowę z koleżanką ona się załamała. Wiem, to był totalnie głupi błąd, i sam był bym zły. Rozmawiam z nią o tym za każdym razem ze to była zwykła rozmowa znajomych z czasów gimnazjum. Ale ona nie wiem czy może mi w to uwierzyć.

Niestety z powodu moich czynów jesteśmy w takiej sytuacji, że chociaż wciąż żyjemy razem w jednym mieszkaniu to dziewczyna boi się o każdą chwilę, gdy niema jej przy mnie.  Wiem, że by moja dziewczyna znowu mi zaufała potrzeba dużo czasu i cierpliwości. Wiem również, że jeśli będę tak zwyczajnie czekał i tylko jej pokazywał, że nic złego nie robię to w niczym jej nie pomogę. To nie jest jedynie jej problem by mi powrotem zaufać, a nasz wspólny. Dlatego bardzo proszę o pomoc, bo nie wiem jak mogę pomóc mojej kobiecie by ona czuła się bardziej komfortowo i bezpieczniejsza. By nie była roztargniona i w wiecznym strachu.