Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

1) Przede wszystkim zupełny supeł w głowie, czułam jak rośnie od pewnego czasu. Teraz jest naprawdę duży, nie potrafię się na niczym skupić, powiedzieć o czym myślę. Czuję jakby moje myśli były za murem, a ja nie mogę się przez niego przebić (przyznaję, że starałam się go budować dawniej, no i chyba mi się udało). To wszystko męczy także fizycznie.
2) Zmęczenie - nie wiem czy jestem leniwa czy to coś innego. Czasem mam ochotę położyć się na ulicy lub gdziekolwiek i nie ruszać się, nie starać się nawet myśleć. Naprawdę walczę by tego nie zrobić. Są okresy, kiedy ciężko mi ruszać rękami, nogami, jakbym miała się rozpaść
3) Czuję odrealnienie, jakby cały świat był ... Matrixem a ja robotem. Nie wiem czy to wszystko wokół mnie jest naprawdę, ciągle staram się też sprawdzić czy jeszcze żyję np. przechodząc przez ulicę muszę odwrócić się, sprawdzać czy moje ciało nie leży martwe pod kołami samochodu
4) Myśli o morderstwach, często wyobrażam sobie jak zabijam obcych ludzi czy bliskich z najdrobniejszymi szczegółami, to chyba nie jest nic złego, skoro wiem, że to złe, że raczej tego nie zrobię, po prostu cieszy mnie myślenie o tym. Czasem wizje jak kogoś zabijam same pojawiają mi się w głowie, nawet nie muszę ich przywoływać, ale to zdarza się naprawdę rzadko
5) Dawniej nadużywałam leków typu thiocodin (gimnazjalne narko), ale zdarzyło się to kilka razy, piłam też trochę alkoholu, samookaleczałam się celowo, z zamysłem, myśli samobójcze, ale ze względu na mamę i tchórzostwo chyba nie byłabym wstanie. Chociaż czasem modlę się, by coś mnie zabiło.
6) Nieświadome samookaleczanie- ciągle się drapię, szczególnie w stresie, nawet lekkim, ale w złości, gniewie czy innej silniejszej emocji potrafię drapać się do krwi po całym ciele, nie kontrolując tego
7) Nieokreślone lęki, potrafię płakać ze strachu - tylko nie wiem jakim. Zdarza się to tylko jednak w tych "najgorszych" okresach
Boję się wychodzić z domu, nie chcę wychodzić z domu, nie chcę rozmawiać z ludźmi, teraz jest mi trochę lepiej, bo przeprowadziłam się do dużego miasta, nikt mnie prawie nie zna
9) Czasem żyję w zupełnej znieczulicy a czasem po prostu czuję jak wariuję, jak moje myśli tłuką się o wnętrze głowy i jak tracę inteligencję, zaczęłam studia, ale o ile zawsze jakoś mi szło, teraz zupełnie sobie nie radzę.
To chyba wszystko co najważniejsze dla mnie.
Bardzo dziękuję za przeczytanie i odpowiedź

Miałam podobnie, jednak każdy z nas jest inny. Najlepiej jakby na twoje pytanie odpowiedział specjalista. Nie zwlekaj

Pracujesz? Uczysz się? Wysypiasz się? Używki pominąłem, kawy nie liczę... Ile śpisz na dobę?